شرکت های دانش بنیان عامل رشد تجاری سازی

بهره گیری از فناوری های نوین در چهارچوب نظامات تجاری و توسعه هرچه بیشتر آنها به منظور کسب منافع مالی از این علوم همواره در زمره مهمترین موضوعاتی بوده که ذهن دولتمردان را به خود مشغول ساخته است. در سالهای اخیر بحث تجاری سازی فناوری با حضور تولیدکنندگان فناوری و صاحبان حقیقی این علوم در کشور مطرح و بر همین اساس مقوله شرکت های دانش بنیان مطرح شد، که مبتنی بر حضور افراد متخصص و اساتید دانشگاه می باشد و از اینرو قانون حمایت از شرکتها و مؤسسات دانش بنیان و تجاری سازی نوآوریها و اختراعات در سال 1389 مطرح گردید و قانون مذکور به تصویب مجلس شورای اسلامی و سپس در سال 1391 آیین نامه اجرایی این قانون هم به تصویب هیات دولت رسید که در کمتر از دو ماه آیین نامه مذکور با اصلاحاتی مجددا جهت اجرا به دستگاه های ذی ربط ابلاغ گردید. در این نوشتار به بررسی جایگاه تجاری سازی فناوری های نوین از قبیل زیست فناوری، نانو فناوری و غیره از طریق این شرکت های پرداخته که مشخص منماید عوامل متعددی چون لابی، مذاکره با ذی نفعان و نیز هماهنگ سازی اجزای مختلف سازمان با تیم توسعه فناوری و نیز اتخاذ تصمیم به هنگام، از سوی مجری طرح های فناوری اهمیت شگرفی در تجاری سازی فناوری در پژوهشگاه ها دارداز سوی دیگر این مهم بیان میگردد که مفهوم سازی که یکی از مهمترین مراحل نوآوری است در قالب یک پروژه تحقیقاتی بیشترین اهمیت و فراوانی در مراحل تجاری سازی به خود اختصاص می دهدو همچنین جنبه های مختلف حقوقی حاکم برتجاری سازی فناوری و تدوین زوایای بحث که مؤثر در حمایت از مالکیت های فکری می باشد، خواهیم پرداخت. در نهایت امر این میتوان گفت که تجاری سازی فناوری از نوآوری شروع و با گذشتن از مراحل تصمیم به تحقیق، تحقیق، اتخاذ نقشه، توسعه محصول با مرحله ورود به بازار خاتمه می یابد.