آزاده موسایی نژاد - دانش آموخته رشته حقوق تجارت بین الملل ،دانشگاه آزاد اسلامی واحد دامغان ، ایران
حسین قربانیان - گروه حقوق خصوصی، واحد شاهرود،دانشگاه آزاد اسلامی واحد شاهرود،ایران

داوری واژه ای است که نه فقط برای حقوقدانان بلکه برای تمامی افراد یک جامعه بیگانه نیست و از دیر باز جهت حل اختلاف ها که بین مردم ایجاد می شده است داوری اولین گزینه ای بود که به ذهن افراد خطور می کرد، شاید به این خاطرکه رسیدگی به اختلاف هادر این نوع از رسیدگی قضایی سهل تر وکم هزینه واز طرفی باعث نمی شد که به روابطی که طرفین باهم دارند خدشه ای وارد شود واین ویژگی است که بخصوص در روابط تجاری ، تجار را راغب می ساخت که جهت حل اختلاف های خود به این نوع از رسیدگی روی آورند . اما متاسفانه وجود قوانین بین المللی متفاوت وتعارض قوانین باعث شده است مشکلاتی را در داوری بوجود بیاورد در این مقاله سعی شده به یکی از این معضلات یعنی اهلیت طرفین در داوری بپردازیم و قوانین و احکام مختلف را مورد بررسی قرارداده وبه این نتیجه رسیده ایم که برای آنکه از عرصه تجارت گوی سبقت را برباییم ناگزیر هستیم به قوانین بین-المللی رجوع نماییم و بهتریم گزینه در داوری ارجاع به داوری سازمانی است ، زیرا دست دولت ها و چه اشخاص حقوقی وحقیقی را در امر داوری باز گذارده و می توان از قوانین مختلف سود جست .

داوری،احوال شخصیه ،اهلیت در داوری، اشخاص حقوقی، دولت ها