داود مافی غلامی - استادیار گروه علوم جنگل، دانشکده منابع طبیعی و علوم زمین، دانشگاه

به طور کلی، یکی از راهکارهای کاهش سرعت و یا جلوگیری از تخریب مانگروها و دستیابی به مدیریت پایدار آنها، تبیین جایگاه این اکوسیستم ها در برنامه ریزی ها و سیاستگزاری های اقتصادی کشور هاست. دستیابی به این امر مستلزم به بکارگیری روش های مناسبی است که ارزش اقتصادی واقعی این اکوسیستم ها را نمایان کنند. برای برآورد ارزشهای اقتصادی منابع طبیعی روش های مختلفی وجود دارد که از میان آنها دو روش هزینه سفر منطقه ای ( Z.T.C.M ) و ارزش گذاری مشروط ( C.V.M )برای ارزشگزاری تالاب ها مناسب هستند. هدف این مطالعه نیز بکارگیری این دو روش برای برآورد ارزش تفرجی ذخیره گاه زیست کره حرا، بررسی خصوصیات اقتصادی-اجتماعی و نیز محاسبه تمایل به پرداخت بازدیدکنندگان ( WTP ) است. نتایج نشان داد که متغیر های اقتصادی-اجتماعی شامل سطح سواد، سن و مقدار درآمد ماهانه بازدیدکنندگان مهمترین فاکتورهای تعیین کننده ارزش تفرجی ذخیره گاه زیست کره حرا بودند. نتایج اجرای روش ارزشگزاری مشروط نشان داد که مقدار متوسط و حداکثر تمایل به پرداخت برای هر بازدیدکننده به ترتیب87656 و150000 ریال است وکیفیت و اهمیت زیست محیطی ذخیره گاه زیست کره حرا، عاملی تاثیرگذار بر میزان تمایل به پرداخت بازدیدکنندگان بود. همچنین، در مدل برآورد شده، هزینه بازدید و رفت و آمد به ذخیره گاه زیست کره حرا با علامت منفی و مدت زمان پرداختن به فعالیت های فرهنگی و هنری و نیز نوع مسکن بازدیدکننده با علامت مثبت معنادار شده اند. بر اساس نتایج به دست آمده، ارزش تفرجی ذخیره گاه زیست کره حرا با استفاده از روش های هزینه سفر منطقه ای و روش ارزشگذاری مشروط به ترتیب برابر با 1.2 میلیارد و870 میلیون تومان برآورد شد.نتایج حاصل از این تحقیق می تواند نقش قابل توجهی در اتخاذ راهکارهای برنامه ریزی و مدیریتی موثر برای حفاظت و توسعه جنگلهای مانگرو ایران داشته باشد.

ارزش گزاری تفرجی، ذخیره گاه زیست کره حرا، استان هرمزگان