تأثیر سرمایه انسانی بر برنامه های استراتژیک در سازمان های یادگیرنده

مدیریت استراتژیک سعی بر این دارد که مجموعه ای از دستاوردها و نتایج عملی و اجرایی خدمات ومحصولات دهه اخیر که با اهداف بلند مدت خود دست می یابند، را در زمینه خدمات مدیریتی و برنامه ریزی استراتژیک را در سازمان ها بیشتر ترویج نموده و مورد بررسی قرار دهد. برای ارائه تصویری از سازمان ها وجوامعی که بیشترین استفاده و بهره وری را از دانش استراتژیک، در چرخه کامل آن می برند از اصطلاحات سازمان یادگیرنده )فراگیر( استفاده میشود. امروزه در عصر دانش محور، سازمان یاد گیرنده یا فراگیر، یک الگوی تغییر یافته برای سازمان ها و راهی نوین برای اندیشیدن درباره سازمان می باشد. یادگیری سازمانیفرآیندی است که توسعه سازمان را با ابزارهای ابتکارات جدید بهبود میدهد. سازمانهای یادگیرنده تمام توانایی خود را صرف ساخت آینده کرده، و به دنبال آموختن روشهای جدید می باشند و چنین سازمان هایی نیاز به یک برنامه بلندمدت دارند که از یک تفکر استراتژیک سرچشمه می گیرد. لازم به ذکر است که نقش سرمایه انسانی در تدوین و اجرای این برنامه ها و روش ها بسیار مهم و تأثیر گذار می باشد. امروزه اهمیت سرمایه انسانیدر تمامی حوزه ها گسترش پیدا کرده است و به جرأت میتوان گفت که سرمایه انسانی عاملی است که بیش از هر عامل دیگری بر روی رشد و بقای سازمانی تاثیرگذار است و حتی سرمایه انسانی به عنوان یک عامل موًثر در رشد و توسعه جوامع قلمداد می نماید. پژوهش حاضر به بررسی تأثیر سرمایه انسانی بر برنامه های استراتژیک در سازمان های یادگیرنده پرداخته است. نتایج این پژوهش نشان داد که سرمایه انسانی نقشی کلیدی در اجرای برنامه های استراتژیک در سازمان ها و همچنین عامل مهم و تأثیر گذار در سازمان های یادگیرنده می باشد و در مجموع سرمایه انسانی می تواند موجب موفقیت یک سازمان یادگیرنده با یک تفکر استراتژیکی گردد

Keywords:

سرمایه انسانی , مدیریت استراتژیک , برنامه های استراتژیک , سازمان های یادگیرنده