میلاد خواجوئی نسب - گروه مدیریت، واحد سیرجان، دانشگاه آزاد اسلامی، سیرجان، ایران
عباس شول - استادیار گروه مدیریت صنعتی، دانشگاه ولیعصر)عج(، رفسنجان، ایران

در این پژوهش با استفاده از رویکرد مدلسازی معادلات ساختاری به بررسی تأثیر مدیریت کیفیت فراگیر بر عملکردنوآوری در زنجیرهتأمین شرکت ساپکو پرداخته شده است. این تحقیق از نظر هدف، کاربردی و از نظر نحوه گردآوری دادهها پیمایشی _همبستگی است. جامعه آماری این پژوهش کارشناسان و مدیران فنی و غیر فنی زنجیرهتأمین شرکت ساپکو است که بالغ بر 130 نفر میباشند. پرسشنامههای مدیریت کیفیت فراگیر مقیمی ورمضان) 1390 ( و عملکرد نوآوری جیمنز _ جیمنز و همکاران) 2008 (در اختیار جامعه آماری قرار گرفت که در نهایت تعداد 123 پرسشنامه به طور کامل توسط جامعه آماری تکمیل گردید. روایی پرسشنامهها توسط جمعی از استادان دانشگاهی مورد تأیید قرار گرفت. سپس برای تعیین اعتبار سازه از تحلیل عاملی تأییدی استفاده شد، با توجه به اینکه بار عاملی تمام گویهها بالای 0/5بود نشان از روایی ابزار سنجش بود. پایایی پرسشنامهها نیز با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ محاسبه شد که این ضریب برای پرسشنامه کیفیت فراگیر 0/96 و برای پرسشنامه عملکرد نوآوری 0/89به دست آمد. در این تحقیق جهت آزمون مدل مفهومی تحقیق از مدلسازی معادلات ساختاری توسط نرم افزارLISREL ، استفاده شد که نتایج حاکی از برازش مطلوب مدل بود. به این معنی که مدیریت کیفیت فراگیر تأثیرمثبت و معنیداری بر عملکرد نوآوری دارد. همچنین ابعاد مدیریت کیفیت فراگیر نیز تأثیر مثبت و معنی داری برعملکرد نوآوری دارند

مدیریت کیفیت فراگیر، عملکرد نوآوری، مدلسازی معادلات ساختاری، زنجیرهتأمین ساپکو