یونس فروزان - دانشجوی دکتری علوم ارتباطات، دانشگاه علامه طباطبایی
حامد فروزان - دانشجوی دکتری علوم ارتباطات، دانشگاه علامه طباطبایی

یکی از مهمترین وجوه تاثیر گذار بر تحقق جهانی شدن، ظهور شبکههای اطلاعاتی و ارتباطی از جمله اینترنت است که فاصله ها را از بین برداشته است و در زمانی کوتاه، حجم وسیعی از اطلاعات منتقل می شود و ارتباط بین افراد در اقصی نقاط دنیا و دسترسی به اطلاعات روز آمد فراهم شده است. از سویی دیگر، برقراری ارتباطات صحیح در شبکههای اجتماعی مختلف در چارچوبی صحیح، بهگونهای که باعث آسیب رسیدن به هیچ کدام از طرفین رابطه نشود مشکلی ایجاد نخواهد کرد ولی متأسفانه این موضوع کمتر اتفاق میافتد. معمولا اوضاع بهگونهای پیش میرود که آشناییهای اینترنتی در فضاهای مجازی مشکلات زیادی را بهوجود میآورد چون افراد معمولا به درد هم نمیخورند و از ابتداحتی اطلاعات درستی را هم در اختیار یکدیگر قرار نمیدهند. همین موضوع مسائل و مشکلات زیادی را به همراه میآورد که گاه غیرقابل جبران خواهند بود. در واقع این ارتباطات اگر به شکل صحیح پیش نرود برای هیچکس مطلوب نیست. بنابراین، بررسی این موضوع که آیا ارتباطات سنتی همچون چهره به چهره در عصر کنونی می تواند بر روند زندگی اجتماعی)هویت فردی، فرهنگ سازی و کادر پروری( تأثیرگذار تر باشد یا ارتباطات مجازی کماکان سیطره خود را برموارد مذکور خواهد داشت سوال اصلی این مقاله می باشد.یافته های مقاله کمااینکه در ادامه خواهیم دید حاکی از این موضوع است که به رغم گسترش و سیطره بی چون و چرای ارتباطات مجازی بر زندگی بشر در دوران کنونی، کارکردهای ارتباطات چهره به چهره به مراتب در حل و فصل بحران های هویتی، فرهنگ سازی و در نهایت کادرپروری نیروهای مختصص کارآمد تر و موثر تر می باشد. مقاله کنونی با استفاده از روش مقایسه ای و بهره گیری از منابع مکتوب و مجازی در پی اثبات این موضوع است که ارتباطات چهره به چهره در عصر فرانوین ارتباطاتی به مراتب موثرتر و کارسازتر می باشد.

ارتباطات، مجازی، چهره به چهره، بحران هویت