واکاوی نقش ترویج کشاورزی در پذیرش فناوری های مدیریت آب

با توجه به نازل بودن ریزش های جوی و نامناسب بودن پراکنش زمانی و مکانی آن، ایران در زمره کشورهای خشک و نیمه خشک جهان محسوب می شود و آب به عنوان مهمترین عامل محدودکننده کشاورزی ایران شناخته شده است. از این رو موضوع تأمین، انتقال و استفاده از آب، از قرون و اعصار گذشته از مشغولیت های عمده ایرانیان بوده است. متوسط نزولات جوی در کشور ٢٥١ میلیمتر است که این میزان حدود یک سوم متوسط جهانی و نصف قاره آسیاست. محدودیت منابع آبی در کشور و تمرکز مراکز جمعیتی و صنعت در حاشیه منابع آبی کشور به ویژه در چند سال اخیر، روند استفاده از منابع آبی کشور را تشدید نموده و پیامدهای فعالیت های آنها این منابع را در معرض انواع تهدیدها قرار داده است. آنچه مسلم است، کشورهایی که در ناحیه خشک و نیمه خشک قرار دارند و یا از کمبود آب رنج می برند می بایست راهبرد خاصی در جهت استفاده صحیح و مطلوب از آن داشته باشند و با مدیریت صحیح بر مشکل کمبود آب فائق آیند. در حال حاضر ٨٣ میلیارد متر مکعب از آب کشور ( ٩٣ درصد کل منابع آبی ) به بخش کشاورزی اختصاص دارد. علاوه بر محدودیت منابع آب و توزیع مکانی نامناسب آب در پهنه جغرافیایی کشور، متأسفانه بهره وری و کارایی استفاده از این منبع بسیار پایین است بطوری که راندمان آبیاری در بخش کشاورزی حدود ٣٢ درصد می باشد. تجزیه و تحلیل شاخص های مصرف آب در بخش کشاورزی نشان دهنده تلفات زیاد آب در این بخش است که قسمتی از آن اجتناب ناپذیر بوده ولی قسمت زیادی از آن را می توان با مدیریت صحیح و کارآمد اصلاح کرد.

Keywords:

مدیریت آب , ترویج کشاورزی , فناوری های مدیریت آب