ارائه روشی برای ارزیابی آسیب پذیری کاربری های انسانی اطراف تاسیسات مخاطره آمیز صنعتی

پس از رشد سریع صنایع شیمیایی و نفتی در ابتدای دهه شصت میلادی، تعداد و دامنه تاثیر حوادث صنعتی نیز افزایش چشمگیری داشت. رخداد حوادثی چون فلیکس بورو انگلستان در سال 1974 و یا حادثه نشت گاز سمی در سوسو ایتالیا در سال 1978 تنها نمونه هایی از این حوادث هستند. این حوادث و حوادثی از این دست بر خلاف حوادث پیش از سال های دهه شصت، تاثیری فراتر از مرزهای کارخانه داشتند. آسیب های شدید ناشی از این حوادث به زندگی، سلامت انسان و همچنین محیط زیست وجود آمادگی پیشگیرانه به جای مدیریت اضطراری را لازم و ضروری ساخته است. هدف از تحقیق حاضر ارائه روشی برای تعیین آسیب پذیری انسانی در برابر ماده آمونیاک ناشی از صنایع شمال اصفهان با استفاده از تلفیق و ترکیب لایه های آسیب پذیری فیزیکی و اجتماعی کاربری های انسانی موجود در اطراف صنایع می باشد. در این روش تعیین آسیب پذیری فیزیکی از شاخص های AEGLs و برای آسیب پذیری اجتماعی از دو شاخص میزان نزدیکی به جاده اصلی و میزان جمعیت موجود در هر پیکسل استفاده گردید. بررسی انجام شده نشان داد که میزان آسیب پذیری فیزیکی و اجتماعی اطراف صنایع با هم برابر نیست و همچنین همیشه بیشترین میزان آسیب پذیری انسانی در نزدیک-ترین کاربری ها به صنایع نیست.

Keywords:

ارزیابی آسیب پذیری , آسیب پذیری انسانی , آسیب پذیری فیزیکی و اجتماعی , صنایع مخاطره آمیز , حوادث صنعتی , ALOHA