سیدعباس موسوی نائینی - دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی آب، دانشگاه تربیت مدرس
محمد واقفی - دانشجوی دکتری سازه های هیدرولیکی، دانشگاه تربیت مدرس
صادق پرتانی - دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی محیط زیست، دانشگاه تربیت مدرس

از دیرباز سیل به عنوان یکی از بلایای طبیعی با زندگی بشر درگیر بوده و همواره بشر به دنبال اتخاذ بهترین راهکار برای مقابله و مدیریت بحران در هنگام وقوع سیل بوده است. اما ماهیت پیچیده و وابسته به زمان بودن این پدیده خود به خود تصمیم گیریهای بشری را با درصدی خطا همراه کرده است . لذا بیشتر توجه متخصصان بر کاهش درصد خطای حاصل از این تصمیم گیریها معطوف شده است. روشهای زیادی برای مقابله با سیل استفاده می شود که بسته به زمان به کارگیری آن یعنی قبل از وقوع سیل، بعد از آن و یا در زمان وقوع سیل به دو دسته روشهای سازه ای و غیر سازه ای تقسیم می شوند . روشهای سازه ای که امروزه در ادبیات متخصصان مدیریت سیلاب به عنوان روشهای سنتی یاد می شود به لحاظ وقت گیر بودن و هزینه زیاد امروزه کمتر مورد توجه قرار می گیرد. سمت و سوی حرکت مدیران و متخصصان به سوی اتخاذ روشهایی است که علاوه بر کاهش هزینه ها بیشترین کارآیی را داشته و کمترین تاثیر را بر زندگی مردم داشته باشد . لذا روشهای غیر سازه ای مورد توجه قرار گرفته و در بیشتر کشورهایی که با این بلای طبیعی دست در گریبان هستند استفاده می شود. در این مقاله یکی از روشهای جدید غیر سازه ای مدیریت به هنگام سیل یعنی سیستم های پشتوانه تصمیم گیری چند معیاری (MCDSS) معرفی شده و اجزای این سیستم و پارامترهای موثر در آن بیان شده است. در نهایت کاربرد این روش در یک نمونه انجام شده توسط محققین یعنی سیل به وقوع پیوسته در در ۱۱ و۱۲ سپتامبر سال ۲۰۰۰ در توکیوی ژاپن ارائه شده و نتایج حاصل از آن بیان شده است.

مدیریت سیل، روشهای غیر سازه ای، سیستم پشتوانه تصمیم گیری