سیروس حدادی فیشانی - کارشناس ارشد مدیریت دولتی – تحول ، دانشگاه آزاد اسلامی – واحد علوم و تحقیقات تهران

امروزه سازمانها چنانچه قصد و عزم به سوی سرآمدی را دارند قبل از هر برنامه ریزی می بایست اطلاعاتی از وضعیت فعلی خود بدست آورند . آنها با استفاده ار خود ارزیابی بر اساس مدل های تعالی ، نقاط قوت و ضعف خود را شناسایی نموده و بمنظور استفاده بهینه از فرصت های بهبود چندین پروژه بهبود تعریف می نمایند . اولویت بندی و اجرای پروژه هایی که سازمانها را با کمترین منابع به حداکثر نتایج برساند سازمانها را با یک مسئله تصمیم گیری روبرو نموده است . در این مقاله یک مدل تصمیم گیری TOPSIS با در نظر گرفتن معیارهای کمی و کیفی موثر به منظور اولویت بندی پروژه های بهبود ارائه گردیده است و در نهایت بمنظور بررسی روایی مدل حاصل کار در یک مطالعه موردی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته است . در راستای انجام این تحقیق، پس از آنکه خودارزیابی براساس مدل تعالی EFQMاز سوی صاحبنظران صنعت انجام شد ، پروژه های بهبود استخراج گردید .مسلماً پروژه هایی باید اجرا شوند که بیشترین بهبود را ایجاد نمایند .انتخاب میزان تأثیر بر ذی نفعان ، شاخص های مناسب، ازجمله میزان منابع مورد نیاز و احتمال موفقیت پروژه تأثیر بسزایی در انتخاب دارند؛ که این شاخص ها در این مقاله مدنظر قرار گرفته اند .

؛EFQM، پروژه های بهبود ، TOPSIS