سمیه هاتفی شجاع - دانشجوی کارشناسی ارشد معماری-دانشگاه آزاد اسلامی –واحد علوم و تحقیقات –تهران

موزهها به عنوان زبان گویای تاریخ و فرهنگ هر کشور اهمیت دارند و از وظایف مهم آنها برقراری ارتباط فرهنگی ،تاریخی ، هنری بین بازدیدکننده وآثار موجود در موزه میباشد . بحث فرم و محتوا در مباحث نظری معماری ازجمله موزهها بسیار گسترده و عمیق است و از آنجا که معماری آرکیتایپی ارتباط نزدیکتری بین حوزه روانشناسی و معماری برقرار میکنند و از طرفی نمونههای مورد بررسی در این نوشته فقط از دیدگاه فرمی مورد مطالعه قرارگرفتند و نه محتوا پرداختن به موزهای کهن الگویی که در حال فراموشی هستند ضرورت دارد. این نوشته جهت شناخت و بررسی الگوهای طراحی موزهها، فرم و ارتباط با محتوای آنها را در مفاهیم معماری آرکی تایپی و الگوهای پایدار بنیادین دنبال میکند که با روش توصیفی وتحلیلی گردآوری اطلاعات کتابخانهای صورت میگیرد.همانطور که بررسی شد الگوی عقاب در حال پرواز به عنوان یکی از اصلیترین آرکیتایپها در موزه هنر میلواکیکالاتروا آن را به اثری جاودانه تبدیل کرده است . رایت در موزه گوگنهایم با طراحی راهپلههای مارپیچ از بهتریننمونههای حضور فرم اسپیرال برای اتصال زمین به عالم ماوراء ومقدس بهره جسته است .در موزه هنر سنگاپور نماد نیلوفر آبی بکار گرفته شده است .دانیل لیبسکنید در موزه یهود ماهیت نور و بهرهگیر خلاقانه از شکافهای نور رادر فضاهای عمیق و تاریک جهت خلق زیباترین کیفیتهای فضایی بکار بکار برده است . در موزه لوور گذرگاهگاه- های کوچکی برای عبور نور و ورود به درون موزه در سقف ایجاد شده است که هدف از اینگونه طراحی ، جلوههای زیبایی از باریکههای نور از سقف به درون مجموعه است.

موزه ، آرکیتایپی، کهن الگو ، الگو ، الگوهای طراحی موزه