سروش معینی - دانشجوی کارشناسی ارشد، گروه معماری، واحد رامسر، دانشگاه آزاد اسلامی، رامسر، ایران

دیکانستراکشن در فارسی به وازه هایی همچون ساختارزدایی، شالودهشکنی، واسازی و بنیان فکنی ترجمه شده است. معماری معاصرهمان گونه که ازنامش برمی اید شامل معماری گسترده ای ازجهان استکه تمدن آن تحت تاثیر اندیشه های معاصردریک بازه زمانی مشخص قرارگرفته و البته با معماری دیرین و بومی کشورها تلفیق یافته است. دیکانستراکشن رویکردی فلسفی به معماری است، که ریشه های آن درساختارگرایی و پسا ساختارگرایی می باشد.معماری دیکانستراکشن به عنوان یک سبک فراگیر و جهانی عمر نسبتاً کوتاهی داشت و از حدود یک دهه فراتر نرفت ولی تأثیر شگرف و بنیادین به شیوه طراحی ونوع بازنمایی ، معنی و تفسیر در حوزه معماری داشت . این سبک به عنوان پیش زمینه سبک های متعاقب آن همچون معماری فولدینگ و معماری پیدایش کیهانی بود. .مکتب دیکانستراکشن یکی از شاخههای مهم فلسفه پست مدرن محسوب میشود و نقدی بر بینش ساختارگرائی و تفکرمدرن است؛ و هدف از آن گسستن از مفاهیم مطلق گذشته و پیوستن به وادیهای ناشناخته آینده است.

معماری، ساختارشکنی، دیکانستراکشن، معاصر سبک شناسی