ایمان گرایی از منظر ویتکنشتاین

مقاله حاضر بحث در مورد ایمان گرایی) fideism ( فیلسوف اتریشی، لودویگ ویتگنشتاین است . ازمنظر تاریخ فلسفه می توان گفت ایمان گرایی در مقابل عقل گرایی قرار دارد. عقل گرایان معتقدندمی توان از گزاره های دینی دفاع عقلانی کرد، دفاعی که هم ممکن است و هم نافع؛ ولی ایمان گرایان،از جمله متفکر دانمارکی سورن کرکگور به عنوان پدر ایمان گرایی، بر این عقیده اند که دفاع عقلانی از دین شدنی نیست و منفعتی برای دین ندارد . بر اساس این دیدگاه مکانیسم تقویت ایمان و دین چیز دیگری است و دفاع از دین ممکن و معقول نمی باشد .در اوایل قرن بیستم ویتگنشتاین که از مؤسسانفلسفه تحلیلی است با بهره گیری از اصول و مبانی ایمان گرایی قرائت نوینی را از دین مطرح می کند و در فلسفه خویش ایمان را شرط لازم تعقل معرفی می نماید. این مقاله به شیوه ی مروری – تحلیلی به مبانی فلسفی ایمان گرایی ویتگنشتاین پرداخته در پایان نقدهای وارد بر این دیدگاه را مطرح کرده است.

Keywords:

ایمان گرایی , ویتگنشتاین , دین , عقل گرایی , فلسفه تحلیلی