اسمعیل جعفری اسکری - روابط متقابل بین مناطق شهری و روستایی و تأثیرگذاری بر روند توسعهروستایی در منطقه شمال شرقی رومانی
آرش علیزاده - دانشجوی کارشناسی ارشد جغرافیا و برنامه ریزی شهری دانشگاه سیستان وبلوچستان
مجتبی حاجب دهکهان - دانشجوی کارشناسی ارشد جغرافیا و مخاطرات طبیعی دانشگاه سیستان و بلوچستان

مقاله حاضر با هدف بررسی نقش شهرهای کوچک و میانی در توسعه نواحی روستایی شهر ایرانشهر، به دنبال تبیین علمی تر و نگاه کارشناسانه تر بر شاخص ها و متغیرهای تأثیرگذار بر موضوع تحقیق می باشد. بر این اساس با توجه به مطالعه ادبیات نظری مربوط به شهرهای کوچک و میانی و نقشی که در توسعه نواحی روستایی دارند، چارچوب مفهومی متشکل از شاخص های (اقتصادی، زیست اجتماعی، اجتماعی و کالبدی) برای ایجاد یک چارچوب مدون تهیه شد. این پژوهش از منظر هدف کاربردی و توسعه ای می باشد. از نظر روش توصیفی- تحلیلی بوده و برای جمع آوری اطلاعات و داده های مورد نیاز از بررسی های اسنادی و کتابخانه ای و مطالعات میدانی برخوردار می باشد.همچنین از روش و آزمون های آماری ویلکاکسون برای تحلیل دادهها استفاده شده است. بر اساس نتایج حاصل از این پژوهش که بر پایه آزمون های آماری ویلکاکسون ارائه شده؛ این نتایج نشان می دهد که شهر ایرانشهر، باعث کاهش وابستگی ساکنین نواحی روستایی به شهرهای مرکزی شده و زمینه جذب جمعیت به ویژه از نقاط روستایی اطراف خود را داشته است. بنابراین با درنظر گرفتن موارد فوق می توان نتیجه گرفت که شهرهای میانی با جمعیت کم خود در مقایسه با شهرهای بزرگ، روستاهای ز یادی را در حوزه خود تحت تأثیر قرار می دهند.

شهردای میانی، وسعه، نواحی روستایی، ایرانشهر