منوچهر تمیزی - دکترای معماری, عضو هیات علمی دانشگاه آزاد واحد ماهشهر
زینب محامی - دانشجوی کارشناسی ارشد معماری دانشگاه آزاد ماهشهر
پرویز مهبودی - دانشجوی کارشناسی ارشد معماری دانشگاه آزاد ماهشهر.

افزایش روز افزون جمعیت انسان، رفاه طلبی و مصرف گرایی روزافزون، صنعتی شدن و تولید انبوه، ما را به سوی استفاده بی رویه ازمنابع زمین، گسترش زمین های کشاورزی و روی آوردن به شهرنشینی، سوق داد. متعاقب این تغییر سبک زندگی، مشکلات زیستمحیطی، آلودگی آب و هوا، کمبود منابع، کاهش گونه های جانوری و تغییر در ساختارهای فرهنگی جوامع اندک اندک زنگ خطربرای آینده زیستی تمامی موجودات و ازجمله انسان را به صدا درآورد. جنبش های سبز و جنبش های انرژی واکنشی بود که جوامعدر برابر این معضلات از خود نشان دادند. اما چیزی که مغفول ماند علت اصلی بروز این معضلات بود. در واقع آنچه در دوران صنعتیشدن و مدرنیسم تمامی این مشکلات را دامن زد؛ نحوه نگرش انسان به جهان، به خود و به ارتباط بین آنها بوده است. نگرشی که تادر جهت اصلاح آن گام بر نداشته و در این راه با یکدیگر همگام نشویم، ره به جایی نخواهیم برد.رویکرد پژوهش حاضر مبتنی بر اصلاح این نگرش و کشف رابطه انسان و جهان، انسان و انسان و نقش آن در تحقق معماری همساز باطبیعت می باشد . لازم به یاد آوری است که مشارکت در این جستار مفهومی بنیادی تر از آنچه امروزه به عنوان مشارکت مردم درطرح ها، مدیریت و تامین منابع پروژه های معماری و شهرسازی مورد نظر است؛ را جستجو می کند. گرچه تبعا آنها را نیز به دنبالخواهد داشت. از آنجا که پدیدار شناسی رویکردی فلسفی، توصیفی است و بر شناخت ذوات تاکید دارد در این پژوهش به گونه ایبنیادین جایگاه انسان در جهان و مشارکت او با جهان و سایر انسان ها و نقش آن در ایجاد معماری همساز با محیط طبیعی، به روشتوصیفی- تطبیقی و رویکرد کتابخانه ای مورد بررسی قرار گرفته و در نهایت راهکارهایی در این زمینه ارائه گردیده است.

معماری، مشارکت انسان، پدیدارشناسی، محیط طبیعی