جواد بابائی - دانشجوی دکترای برنامه ریزی شهری، دانشگاه فردوسی
سارا گداز - دانشجوی مهندسی شهرسازی، موسسه آموزش عالی خاوران
امیرحسین روحی - دانشجوی مهندسی شهرسازی، موسسه آموزش عالی خاوران

رویش خود جوش و بدون برنامه فضاهای حاشیه شهر موجب رشد و گسترش ناموزون شهر و به وجود آمدن مسائل زیست محیطی،اجتماعی و اقتصادی از قبیل: سیمای نامطلوب شهر، اعتیاد به مواد مخدر، گسترش مرکز فساد اخلاقی و در نهایت ناپایداری شهری شدهاست. سوال اساسی این است که چگونه می توانیم با وجود ناپایداری اسکان های غیر رسمی آنها را به سوی توسعه پایدار شهر هدایتکنیم؟ در این مقاله با روش تحلیلی- توصیفی تلاش شده است تا در مرحله اول مفاهیم اسکان های غیر رسمی و توسعه پایدار شهریتوضیح داده شود و در مرحله دوم رابطه معکوس رشد اسکان های غیر رسمی و پایداری شهری و سپس حاسیه نشینی در شهر مشهدبیان شود و در نهایت به تحلیل نقش مشارکت شهروندان در امور شهر و دولت و همین طور تغییر نگرش مدیران نسبت به این مناطقخودرو پرداخته شود.

اسکان های غیررسمی، توسعه پایدار، مشارکت مردمی