آموزه هایی از سازه های طبیعی در معماری

طبیعت یک از الگوهای شایان توجه برای طراحی معماری می باشد. معماران پیوسته در طول تاریخ به الگوبرداری از طبیعتدر صورت های مختلف توجه داشته اند و در این راستا به راه حل های مختلفی دست یافته اند. امروزه نیز معماران سعی دارند تافرم ها، ساختارها و فرایندهای ساخت و ساز طبیعت را بفهمند و با به کار بستن دانش حاصل از آنها بناهای خود را با دنیایطبیعی سازگار کنند تاثیر طبیعت در معماری، در هر مکتب معماری به طریقی ره گیری می شود. برداشت بسیاری از مکاتبمعماری معاصر، از پیچیدگی های طبیعت، برداشت های شکلی و ظاهری است. اما نکته مهم درک زیربنای این پیچیدگیمی باشد.به طور کلى معمارى میتواند در تقلید از طبیعت 3 رویکرد فرمی، سازه گرا و تکامل گرا را دنبال نماید که ما در اینجابه رویکرد سازه گرا می پردازیم و سعى بر این شده است تا سازه های طبیعی ، تعامل معماری و طبیعت و طبیعت و کاراییسازه مورد بررسی قرار گیرد و نمونه هایی نیز بررسی شده است.بدین منظور از روش اسناد کتابخانه ای استفاده شده است ،همچنین سایت های اینترنتی معتبر نیز کاربرد داشته است و این نتیجه بدست آمده است که طراحان می توانند از فرم هایطبیعی ایده بگیرند ولی این به معنای صرف آن نیست بلکه آنها باید از فرآیندهایی که باعث شکل گرفتن فرم های طبیعیشده اند ، به منظور خلق طرح های جدید بهره ببرند.

Keywords:

طبیعت , ارگانیسم طبیعی , سازه , کارایی سازه ای