علی دشتی شفیعی - دکترای معماری و فوق تخصص شهرسازی از دانشگاه معماری و شهر سازی ونیز، آیتالیا 15 / 08 / 1355 ، مدیر گروه معماری و شهرسازی دانشگاه شمال و استاد دانشگاه معماری و شهر سازی دانشگاه ونیز آیتالیا (I.U.A.V. University Of Venice)
پیمان آذرباد - کارشناسی ارشد معماری دانشگاه آزاد اسلامی چالوس

امروزه بحث بازگشت به طبیعت و الگوبرداری از آن به عنوان یکی از چالش های مهم در دنیا مطرح شده است. فرم های پایدار طبیعی وفراکتالی این قابلیت را دارند که با کمترین کمیت و مقدار، بیشترین بازدهی و کارایی را حاصل کنند.ساختمان های مهم گذشته و معماری بومی سراسر دنیا ، ذاتا دارای مشابهت های ریاضی هستند . مانند ساختار فرکتالی که در آن تعدادیساختار قابل مشاهده در هر تراز از درشت نمایی و نیز در سطوح متفاوتی از لحاظ مقیاس با پیوندی قوی و محکم و بر اساس یک طرحمناسب ، به هم متصل شده اند . بر عکس ، ساختمان های مدرن دارای کیفیت فراکتالی نیستند ، مثلا در آنها نه تنها از مقیاس های بزرگمحدودی استفاده شده ، که این مقیاس های متفاوت هم به هیچ طریقی با هم اتصال پیدا نمی کند . در واقع ما می توانیم قانون طراحینانوشته را ، در جهت دوری جستن از مقیاس های سازمان یافته فرکتال در آنها مشاهده کنیم . یک معمار با تقلید عملی خود به استفاده از نقوش طبیعی اعتقاد راسخ خود را به برتری هندسه طبیعت و ارگانیسم زنده ابزار می نماید. بهاین ترتیب مشاهده می گردد که هندسه فراکتالی از زمان شکل گیری هنر معماری به نوعی رایج بوده است و عناوین امروزی تحت نامهندسه فراکتالی، تعابیر جدید دوره معاصر اخیر است. همچنین هندسه فراکتالی با ریشه ای که در معماری دارد شایسته بررسی و توجهبیشتر می باشد .

معماری ، فراکتال، طبیعت، الگو برداری، قابلیت