محمدحسین یزدانی - استادیار و عضو هیئت علمی گروه جغرافیا و برنامه ریزی شهری دانشگاه محقق اردبیلی
سیامک کیانی - دانشجوی کارشناسی ارشد برنامه ریزی مسکن دانشگاه محقق اردبیلی

مسکن عنصر اصلی جامعه پذیری افراد نسبت به جهان و مملو از ارزش های سمبلیک به عنوان نشانه منزلت و ترجمان زندگی و مهم ترینکاربری کمی و کیفی شهری محسوب می گردد و کمیت و کیفیت آن گویای وضعیت اجتماعی- اقتصادی شهر و بسیاری از واقعیت های جامعهاست. مسکن یکی از شاخص های تعیین کیفیت زندگی و رفاه اجتماعی است و به عنوان جزء لاینفک توسعه اقتصاد ملی مطرح می باشد. هدفاین مقاله ارائه تصویری از وضعیت مسکن و تعیین نیازهای سکونتی استان اردبیل از نظر وضعیت کمی و کیفی مسکن جهت اولویت بندی برایبرنامه ریزی مسکن در سطح این استان می باشد. نوع تحقیق بنیادی-کاربردی و روش بررسی آن توصیفی- تحلیلی با بهره گیری از داده هایمرکز آمار ایران است. هدف این مقاله بررسی و ارزیابی شاخص های کمی و کیفی مسکن در نقاط شهری استان اردبیل میباشد.شاخص هایمورد بررسی در این تحقیق، در دو دسته شاخص های کمی و کیفی شامل تراکم نفر در واحد مسکونی، تراکم خانوار در واحد مسکونی، تعداداتاق در واحد مسکونی، نفر در اتاق، نوع تصرف واحد های مسکونی، میزان دوام واحد های مسکونی و همچنین کلیه زیرساختهای اولیه مناسباز قبیل اب، برق،گاز، تلفن، اشپزخانه، حمام و حداقل توالت که تامین کننده مسکنی امن با پایداری و دوام سازه ای و فضایی مناسب برایزندگی است می شود. نتایج نشان دهنده توزیع نامناسب مسکن در میان شهروندان شهرهای استان می باشد.

استان اردبیل، مسکن، شاخص های مسکن، نقاط شهری