طراحی شهری مشارکت گرا در بافت های فرسوده نمونه موردی:محله ی آبکوه مشهد

در گذشته حل مسائل و مشکلات تمامی بافت های شهری از جمله بافت های فرسوده در قالب طرح های جامع و تفصیلی صورتمی پذیرفت . این طرح ها نگاهی تقریباً یکسان به تمامی این بافت ها داشتند، و علی رغم تفاوت های فاحش در ویژگی های ساختاری وکالبدی عملاً راهبردها و راهکارهای یکسانی را برای توسعه آنها پیشنهاد می نمودند . ولی در سال های اخیر با شروع رویکرد راهبردی -ساختاری و بعد از آن مشارکتی در میان اندیشمندان حوزه شهرسازی، حل مسائل مربوط به این بافت ها به صورت خاص سرلوحه کارمسئولان شهری قرار گرفته است.نگاهی دقیق به این طرح ها با هدف بررسی دلایل عمده عدم تحقق آنان در داخل و خارج کشور در دهه های اخیر نشان می دهد که ، حضورناکارآمد و ضعف شدید مشارکتهای مردمی در فرآیند تهیه و اجرای این طرح ها، یکی از دلایل اصلی عدم تحقق آنها است . در همین راستاو به منظور افزایش سطح تحققپذیری طرحها پیشنهاد تهیه طرح های مشارکتی در حوزه شهرسازی مطرح گردید .این طرح ها ضمن واقع گراتر نمودن پیشنهادات مطرح شده باعث می شوند تا مشارکت های مردمی در فرآیند تهیه، تصویب و اجرای طرحها بیشتر شده، و بر میزان پذیرش آنان از سوی مردم افزوده شود.با ترغیب مردم به مشارکت در امر ساخت و ساز شهری علاوه بر پیشافتادن پروژه ها سود مطمئنی به شرکت های مجری و مردم خواهد رسید.در این مقاله برنامه ها و تلاش های بنگاه های ساخت و ساز وشرکت های مشاوره در امر جلب مشارکت مردم محله ی آبکوه که یکی ازمحلات فرسوده شهر مشهد میباشد پرداخته شده است.روش تحقیق میدانی و کتابخانه ای می باشد.

Keywords:

مشارکت ساکنین , بافت فرسوده , فرآیند طراحی شهری , طراحی شهری مشارکت گرا , روشهای مشارکتی