تاثیر طراحی براساس اصول احساس گرایی در کیفیت زندگی شهری

کیفیت زندگی شهری یکی از مهمترین حوزه های مطالعات شهری در کشورهای مختلف به شمار می رود که دارای مؤلفه های چندگانه ی اجتماعی، محیطی و اقتصادی می باشد. توجه به این شاخص در شهرها بدلیل نقش آن به عنوان ابزاری کارآمد در مدیریت و برنامه ریزی شهری و بطور کلی تعیین میزان قابل زیست بودن شهرها فزونی یافته است. مفهوم بسیاری از ارزش های احساسی زندگی که موجب احساس رضایت مندی فرد از زندگی می شود در پیچیدگی های عصر حاضر دچار تغییرات زیادی شده است . نادیده گرفتن این ارزش ها موجب شکل گیری فضاهایی مردم گریز با عدم پاسخگویی و انعطاف پذیری لازم در برابر آنچه مردم به عنوان احساس رضایت مندی از زندگی تعریف می کنند شده است. رشد و افزایش سریع جمعیت یکی از دغدغه های مهم روانشناسان و طراحان بحران ایجاد شده در کیفیت زندگی است و با توجه به روانشناسی احساس و ادراک میتوان این را دریافت که پیشرفت علم طراحی، مستلزم درک و فهماحساسات و ارزش های احساسی انسانی است که موجب به وجود آمدن احساس رضایت مندی زندگی می شود. در سال های اخیر طراحان گرایش های زیادی به سمت طراحی براساس اصول احساس گرایی پیدا نموده اند این پژوهش بر مبنای مطالعات کتابخانه ای و به روش توصیفی-تحلیلی انجام شده است.. هدف از این تحقیق بررسی تاثیر اصول احساس گرایی بر روی کیفیت زندگی و احساس رضایت مندی از زندگی است .

Keywords:

احساس گرا , کیفیت زندگی و معماری