بیلان انرژی و ساختار حرارتی مخزن سد ساوه(الغدیر):دریاچه ای واقع در منطقه مرکزی و خشک ایران

دانستن میزان تبخیر صورت گرفته از سطوح آزاد آبی نظیر کانال ها، مخازن و دریاچه ها برای مدیریت صحیح و دقیق منابع و بیلان آبی ضروری می باشد. اگر چه، تخمین تجربی میزان تبخیر از سطوح آزاد آبی دشوار است؛ چندین مدل و روش در گذشته به این منظور پیشنهاد شده و مورد استفاده قرار گرفته است.در هر صورت، تاکنون مطالعات تبخیرکمی برای دریاچه ها و مخازن کوچک در مناطق خشک کشور انجام گرفته است. در این مطالعه تبخیر ماهانه توسط روش بیلان انرژی برای دریاچه الغدیر(سد ساوه) بین سال های 1386-1374 محاسبه گردیده است. میزان تبخیر محاسبه شده از میزان حداکثر 174 سانتیمتر در سال 1384 تا مقدار حداقل 151 سانتیمتر در سال 1376 نوسان نشان می دهد. الگوی مقادیر ماهانه تبخیر از سالی به سال دیگر متفاوت می باشد، ولی می توان گفت که الگوی مورد انتظار به طور میانگین مقادیر اندک تبخیر در ماههای دی و بهمن و به دنبال آن افزایش تا ماههای خرداد وتیر و نهایتاٌ مقدار حداکثر تبخیر در ماه مرداد می باشد. بررسیهای ساختار حرارتی دریاچه نشان داد که، شارهای انرژی ورودی و خروجی به این حجم آبی نوسانات زیادی از نظر مقدارو شدت داراهستند . همچنین، تشعشع خورشیدی ورودی، تشعشع اتمسفر یک ورودی، وتشعشع طول موج بلند گسیل شده از آب دریاچه با مقادیری در حدود چند صد وات بر متر مربع بزرگترین مقادیر شار انرژی برای این دریاچه کوچک و عمیق می باشند. نتایج حاصل از این تحقیق می تواند اهمیت و سهم قابل انکار میزان تبخیر را به عنوان یک پارامتر اساسی در چرخه هیدرولوژی اکوسیستمهای آبی از این دست نمایان سازد.

Keywords:

تبخیر , سطوح آزاد آبی , سد ساوه , روش بیلان انرژی , ساختار حرارتی