بررسی داده های اقلیمی و مطالعه معماری بومی جهت تعریف اصول طراحی معماری اقلیمی شهر نوشهر

توجه به معماری بومی هر نقطه از ایران موید این نکته است که معماری هر منطقه با شرایط آب و هوایی خود مطابقت داشته است. امروزه مصرف روز افزون سوخت های فسیلی، منجر به تولید گازهای گلخانه ای شده که عامل اصلی ایجاد آلودگی جو زمین و افزایش دمای جهانی و پدیده تغییر اقلیم می باشد. کاهش مصرف سوخت های فسیلی و انرژی های تجدید ناپذیر در ساختمان ها که منجر به کاهش تولید گازهای گلخانه ای است، یکی از اهداف اصلی معماری پایدار است. برای تحقق این هدف راهکارهای گوناگونی وجود دارد که از جمله آنها می توان به ایجاد ساختمان هایی که بتوانند با حداقل مصرف سوخت های فسیلی از سرمایش، گرمایش و همچنین تهویه طبیعی برخوردار باشند اشاره نمود. برای تحقق این هدف، طراحی ساختمان باید منطبق بر شرایط اقلیمی و مشخصات آب و هوایی هر منطقه باشد، که این تحقیق سعی دارد به روش توصیفی- تحلیلی و تطبیقی، ابتدا ضمن معرفی اجمالی موقعیت جغرافیایی و آب و هوایی استان مازندران، به معرفی اقلیم و مشخصات آب و هوایی شهرستان نوشهر، بر طبق آمارها و اطلاعات دقیق هواشناسی بپردازد، سپس ضمن استخراج عوامل تاثیرگذار اقلیمی شهر نوشهر بر معماری آن، اصول طراحی اقلیمی نوشهر معرفی گردد. سپس ضمن استخراج عوامل تاثیرگذار اقلیمی شهر نوشهر بر معماری آن، اصول طراحی اقلیمی نوشهر معرفی گردد. در این راستا جهت دستیابی به اصول طراحی اقلیمی، به نمونه های معماری بومی نوشهر مراجعه می گردد، و در قسمت نتیجه گیری اصول طراحی اقلیمی شهر نوشهر بیان می گردد. در این تحقیق از روش تحلیلی - توصیفی و تطبیقی استفاده شده است، و اطلاعات مورد نیاز به شیوه کتابخانه ای با مراجعه به اسناد و مدارک قابل ارجاع، به دست آمده است. در این روش با مطالعه مشخصات اقلیمی و تحلیل اطلاعات مستند از این اقلیم، به توصیف پارامترهای اقلیمی پرداخته شد، و سپس به روش تطبیقی با مراجعه به نمونه هایی از معماری بومی منطقه، اصول طراحی معماری منطقه نوشهر تعریف می گردد.

Keywords:

اقلیم , معماری اقلیمی , معماری بومی , معماری نوشهر