مهدی خاک زند - دکتری معماری- دانشگاه علم و صنعت ایران
ساناز کاوسی - کارشناسی ارشد معماری- دانشگاه آزاد اسلامی واحد مرودشت

درطول یک سده گذشته تجربه ها و دستاوردها و تحولات با ارزشی در معماری و فضای شهری رخ داده است که می توان گفت درپی این تغییر و تحولات، مفهومی به عنوان توسعه ی پایدار پا به عرصه ی وجود گذاشت. توسعه پایدار را می توان درقالب بعدهای اجتماعی، اقتصادی و زیست محیطی مورد مطالعه قراردارد که دراین میان بعداجتماعی به دلیل ماهیت جمعی زندگی شهرنشینی، اهمیت ویژه ای دارد. پایداری اجتماعی درتعریف فرآیندی است مستمر که درچارچوب آن کیفیت و امنیت محیط اجتماعی ارتقا یافته و افراد را توانا می سازد تا ازطریق مشارکت کلیه کارکردهای زندگی و ظرفیت های فردی و اجتماعی خویش را متبلور سازند ازسوی دیگربخش عمده ای ازفعالیت افراد درفضاهای شهری و درارتباط مستقیم با کاربری ها شکل می گیرد. پایداری اجتماعی شامل شاخص های متعددی می باشد که، مشخص کردن شاخص ها نقش عمده ای دراز بین بردن آشفتگی وضع موجود فضای شهری داشته است. این مقاله برگرفته از مطالعات کتابخانه ای و استناد در دسترس و هدف از ارائه این مقاله طبقه بندی شاخص ها و معیارهای پایداری اجتماعی در فضای شهری است.

پایدار، توسعه پایدار ، پایداری اجتماعی، فضای شهری، شاخص ها