حمید بابایی - دانشجوی کارشناسی ارشد، دانشگاه تهران، گروه مهندسی آبیاری و آبادانی
سیداحمد حسینی - دانشجوی کارشناسی ارشد، دانشگاه تهران، گروه مهندسی آبیاری و آبادانی
سیدعلی وصالی - دانشجوی کارشناسی ارشد، دانشگاه تهران، گروه احیاء مناطق خشک وبیابانی

رشد روزافزون جمعیت و توسعه فعالیت های شهری، کشاورزی و صنعتی، منابع آب سطحی و زیر زمینی را از حیث کیفی در مخاطره قرار داده است. ایران به دلیل قرارگیری در ناحیه خشک و نیمه خشک، نیازمند مدیریت کمی و بویژه کیفی منابع آب می باشد. یکی از منابع عمده آب سطحی در مرکز کشور، رودخانه زاینده رود بوده و این رودخانه به عنوان شاهرگ حیاتی مرکز ایران شناخته می شود. افزایش شوری آب و عدم توجه کافی به مدیریت کیفی این رودخانه در سا لهای گذشته سبب شده که کیفیت آب آن در پایی ندست، سلامت محیط زیست رودخانه و جوامع اطراف خود را به خطر اندازد. اولین قدم مناسب در حفظ کیفیت و سلامت آب زاینده رود، کسب آگاهی مستمر از تغییرات کیفی آب رودخانه در بعد زمانی و مکانی و مشخص نمودن منابع اصلی آلوده کننده آب رودخانه می باشد. هدف این تحقیق، بررسی تغییرات مکانی و زمانی شوری آب رودخانه زاینده رود می باشد.

مدلسازی،کیفیت آب، شوری، آبهای سطحی، زاینده رود