ارزیابی عوامل کالبدی بر جنبه های کیفی مسکن در سکونتگاه های زیستی شهر شیراز

روند رو به رشد شهرنشینی و افزایش پدیده مهاجرت به شهرها سیاست های اتخاذ شده در زمینه مسکن و محدودیت های موجود درشهرها منجر به گسترش و ساخت مجتمع های مسکونی و کاهش جنبه های کیفی مسکن شده است، این درحالی است که امروزه توجه اصلی دستاندرکاران تهیه مسکن غالبا بر مباحث و عوامل کمی متمرکز است. این پژوهش به شناسایی و ارزیابی مولفه های تاثیرگذار بر جنبه های کیفی مسکن در مجتمع های زیستی شهر شیراز پرداخته است.هدف اصلی این تحقیق شناخت و استفاده از عوامل کالبدی فضا و تاثیر آن برجنبه های کیفی مسکن در سکونتگاه های زیستی است، تا بتوان رابطه ای معنادار بین عوامل کالبدی بر عوامل کیفیت مسکن یافت. مقاله حاضر با روش پیمایش با استفاده از ابزار سنجش پرسشنامه صورت گرفته است. اعتبار ابزار سنجش تحقیق از طریق اعتبار محتوایی و اعتبار صوری و با استفاده از آلفای کرونباخ به دست آمده است. که در این متغیر عوامل کالبدی 0/790 و در سطح بالا می باشد. جهت بررسی ارتباط بین کیفیت عوامل موثر بر نیارهای کالبدی با هر کدام از مولفه های کیفی مسکن از آزمون معنی داری ضریب همبستگی پیرسون در مینی تب استفاده شده است. تجزیه وتحلیل داده ها با استفاده از نرم افزارهای SPSS محاسبه شده است. نتایج نیز در دو سطح آمار توصیفی و استنباطی بررسی شده است. نتیجه کلی این تحقیق نشان می دهد، مولفه های کیفی مسکن و عوامل کالبدی در میزان آسایش و آرامش ساکنین سکونتگاه های زیستی تاثیرگذار استو رابطه ای معنی داری بین آنها وجود دارد.

Keywords:

سکونتگاه , عوامل کالبدی , جنبه های کیفی مسکن , آسایش