بررسی جذب انرژی و بهینهسازی لولههای دهضلعی تحت بارگذاری مستقیم و مایل

در این مقاله، لولههای چندضلعی جدار نازک با دیوارهی تقویتی و بدون دیوارهی تقویتی تحت بارگذاری مستقیم و مایل به عنوان جاذب انرژی مورد مطالعه قرار گرفتهاند. هدف افزایش جذب انرژی و کاهش نیروی برخورد سازههای جدار نازک درسوانح حمل و نقلی میباشد. در ابتدا رفتار لهیدگی لولههای دهضلعی تو در تو با مقیاس مختلف توسط مدلسازی عددی و بررسی پارامتری انجام شده و جهت اعتبارسنجی آن از مدل تجربی استفاده شده است. مدلسازی عددی توسط نرمافزار غیر خطی اجزاء محدود داینا صورت گرفته و جهت انتخاب بهترین سطح مقطع تحت بارگذاری مستقیم و مایل از روشتصمیمگیری چند معیاره تاپسیس استفاده شده است. به روش طراحی آزمایشها اثر ضخامت و محل آغازگر خمشی لوله دهضلعی منتخب در معیارهای طراحی انرژی جذب شدهی مخصوص و نیروی بیشینهی برخورد بررسی شده و نشان دادهشد که پارامتر ضخامت تاثیر بیشتری بر افزایش جذب انرژی لولهها دارد. برای پیشبینی معیارهای جذب انرژی و نیروی بیشینهی برخورد لولهها و جهت کاهش هزینهی آنالیز عددی توسط روش المان محدود، از روش رویه پاسخ و همچنین از معیار طراحی آزمایشهای D بهین برای کاهش مدلسازیهای عددی و بهینهسازی لولهها استفاده شده است. نتایج نشان -میدهد که استفاده از مقاطع چند ضلعی با لولههای تو در تو و آغازگر خمشی و همچنین بهینهسازی لولههای انتخاب شده، جذب انرژی بالا و رفتار لهیدگی مناسب تحت بارگذاری مستقیم و مایل دارند.

Keywords:

لولههای تو در تو , رفتار لهیدگی , جذب انرژی , بهینهسازی , بارگذاری مستقیم و مایل , مکانیک ضربه