بررسی روند تغییرات هیدروکربورهای نفتی (TPH) در آبهای ساحلی دریای خزر

دریای خزر بزرگترین دریاچه بسته جهان با دارا بودن 7250 کلومتر خط ساحلی تحت فشارهای شدید و تهدیدات زیست محیطی قرار دارد سواحل جنوبی ایران که در برگیرنده 7درصد حوزه آبریز دریای خزر می باشد تنها 5 درصد آبهای وروردی به دریای خزر را تامین می نماید. با وجود بر این بدلیل جریانات آبی تحت تاثیر آلودگی وارده از کشورها حاشیه دریای خزر قرار دارد. بدلیل فعالیتهای وسیع استخراج و حمل و نقل نفت از دریای خزر و ریزش حجم زیادی از نفت به دریای خزر استرسهای وارده به آبزیان بواسطه آلودگی هیدروکربورهای نفتی اهمیت خاصی یافته است به همین منظور بررسی های هیدروکربورهای نفتی(اعماق کمتر از 10 متر) هشت ایستگاه مطالعاتی در سواحل استان گیلان صورت پذیرفت و نتایج نشان می دهد که آلودگی نفتی ا غرب به شرق کاهش می یابد در ساحل بندر انزلی میزان آلودگی بدلیل فعالیت کشتیرانی و قایقهای توریستی از مقادیر بالاتری نسبت به دیگر ایستگاه ها برخوردار بوده است. بررسی های فصلی نشان می دهد که در فصل پاییز مقادیر کل هیدروکربور نفتی در کلیه ایستگاههای مطالعاتی چندین برابر بیشتر از فصول دیگر می باشد. حداقل میزان (TPH) در ایستگاه آستارا به مقدار 0/02 میلیگرم بر لیتر مشاهده شد و حداکثر غلظت آن در فصل پاییز در ایستگاه دستک به میزان 8/87 میلیگرم برلیتر مشاهده شده است که این مقدار چندین برابر بیشتر از استانداردهای مجاز جهانی می باشد.

Keywords:

دریای خزر , هیدروکربور نفتی , زیست محیطی