مسعود تقی پور - دانشجوی کارشناسی ارشد پرتوپزشکی دانشگاه تحصیلات تکمیلی کرمان
احمد اسماعیلی ترشابی - استادیار گروه پرتوپزشکی دانشگاه تحصیلات تکمیلی کرمان
خلیل میرزاخانی - دانشجوی کارشناسی ارشد کاربرد پرتو دانشگاه تحصیلات تکمیلی کرمان
سیدامیررضا دستیار - دانشجوی کارشناسی ارشد پرتوپزشکی دانشگاه تحصیلات تکمیلی کرمان

امروزه نشانگرهای داخلی به طور گستردهای برای بهبود دقت هدفگیری تومور و تصحیح خطای ارگانهای حرکتی درپرتودرمانی مورد استفاده قرار میگیرد. از آنجا که این نشانگرها معمولا فلزی با چگالی بالاست، در تصاویر با وضوح خوبیقابل مشاهده است. با این وجود، این نشانگرها روی توزیع دوز تجویز شده اثر گذاشته و آن را از حالت یکنواختش خارج میکند؛ زیرا سبب میشود که در جلوی نشانگر دوز بیشتر و در پشت آن دوز کمتری مشاهده شود. دوز زیاد احتمال آسیب به بافت سالم را افزایش میدهد و دوز پایین هم سبب میشود تا درمان تومور با مشکل مواجه شود. از آنجا کهتاثیر حضور این نشانگرها روی توزیع دوز برای یونهای سنگین بیشتر از فوتونهاست؛ در این مطالعه ما قصد داریم با شبیهسازی توسط کد فلوکا میزان به هم ریختگی دوز را برای یونهای سنگین بررسی کنیم

پرتودرمانی، یونهای سنگین، نشانگر داخلی، توزیع دوز، تومورهای حرکتی