پتانسیل سرخسهای آبزی جهت گیاه پالایی زهآبهای اسیدی معدن

زهآب های اسیدی معدن به عنوان یکی از مشکلات جدی زیست محیطی شناخته شدهاند که نیازمند پالایش میباشند. آنها حاوی غلظتهای مختلفی از فلزات سنگین هستند. امروزه سرخسهای آبزی کاندیدهای ایدهآلی جهت تیمار محیطهای آبیآلوده به فلزات شناخته شدهاند. در این مطالعه تاٴثیر عوامل مختلف محیطی در خروج رنیوم (VII) و مولیبدن (VI) توسط یک سرخس آبزی مورد بررسی قرار گرفته است. نتایج نشان داد که جذب رنیوم (VII) و مولیبدن (VI) به pH محلول بسیارحساس می باشد به طوریکه مقدار جذب زیستی بهینه در pH اسیدی دیده شد. با افزایش غلظت زیست توده مقدار بازدهجذب زیستی افزایش پیدا کرد. جذب رنیوم (VII) و مولیبدن (VI) توسط زیست توده بسیار سریع و بیشترین مقدار آن در 11 دقیقه اولیه میباشد. با افزایش غلظت رنیوم (VII) و مولیبدن (VI) از 21 تا mg/l 033 ، مقدار جذب زیستی از mg/g dry weight 111 و از / 11/1 تا 8 mg/g dry weight 113 به ترتیب افزایش پیداکرد. همچنین بررسی ها نشان داد / 11/8 تا 1که جذب زیستی رنیوم (VII) و مولیبدن (VI) در حضور آنیون ها مختلف کاهش یافته اما حضور کاتیون ها بر روی جذبزیستی تاٴثیر قابل توجهی نداشتند. نتایج نشان داد که سرخس های آبزی به دلیل توانایی های منحصر به فردشان فرصتمناسبی را جهت زیست پالایی رنیوم (VII) و مولیبدن (VI) از محیط های آبی آلوده همانند زهآب های اسیدی معدن فراهم می کنند.

Keywords:

زهآبهای اسیدی معدن , جذب زیستی , مولیبدن , فیلتراسیون گیاهی , رنیوم