معصومه فرش باف - دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی سازه، دانشگاه علم و فرهنگ، تهران، ایران
عبدالرضا سروقدمقدم - دانشیار، پژوهشگاه بین المللی زلزله شناسی و مهندسی زلزله، تهران، ایران
علی نیکخو - دانشیار، دانشگاه علم و فرهنگ، تهران، ایران

تحقیقات و تجارب زلزله های گذشته بیانگر نیاز به سازه هایی است که بعد از زلزلههای گوناگون خرابی کمتر داشته و به راحتی قابل تعمیر باشند. لذا در این پژوهش به بررسی یک سیستم سازه ای که تلفات جانی و مالی را به حداقل برساند پرداخته شده است. یکی از روشهای بهبود عملکرد لرزهای ساختمان های فولادی استفاده از سیستم هایی است که موجب محدود شدن خسارت در نقاط خاصی از سازه می شوند؛ بدین وسیله می توان با تعویض اعضای آسیب دیده، با سرعت بیشتر و هزینه ی کمتری از ساختمان ها بهره برداری کرد. از جمله ی این روش ها می توان به سیستم های دارای حرکت گهواره ای اشاره کرد. این سیستم ها به گونه ا ی طراحی می شوند که با استفاده از مقاطع جاذب انرژی، خاصیت مرکزگرایی و اتصالات خاص که اجازه بلند شدن از روی پی را دارند، حتی بعد از زلزله های شدید، آسیب ندیده و تغییر شکل ماندگار نداشته باشند. همچنین به دلیل آن که تنها با تعویض فیوزها قابل بهره برداری هستند از نظر اقتصادی مقرون به صرفه میباشند. در این مقاله با استفاده از تحلیل تاریخچه زمانی غیرخطی قاب سه بعدی مهاربندی شده به بررسی تأثیر تغییر مشخصات اتصال ستون به فونداسیون بر رفتار سازه ی دارای میراگر ویسکوز و جاری شونده می پردازیم. پاسخ های بررسی شده عبارتند از: تغییرمکان جانبی بین طبقات، سطح عملکرد، شتاب قائم، میزان بلندشدگی و فرورفتگی ستون ها از پایه. پاسخ ها با استفاده از 7 زلزله در دو سطح خطر مختلف مورد بررسی و میانگینگیری قرار گرفته اند.

قاب فولادی مهاربندی، حرکت گهواره ای، بلندشدگی از پایه، جاذب های انرژی، شتاب قائم، میراگر ویسکوز، میراگر جاری شونده