بررسی فرآیند یون‎زدایی خازنی به‎منظور نمک زدایی از آب و بهبود آن در آینده

با گسترش روزبه روز جمعیت، چالش اصلی جهانی تأمین آب سالم مورد نیاز حال و آینده‎ی افراد است. افزایش استخراج از منابع زیرسطحی در دنیا منجر به ورود تدریجی آب شور به چاه ها و سفره های آبی شده که درنتیجه ی آن تمایل و سوق به توسعه فن آوری نمک زدایی که ازلحاظ اقتصادی نیز مقرون‎به‎صرفه باشد به وجود آمده است. در سال‎های گذشته، تعدادی از روش های نمک‎زدایی آب توسعه داده شده است، ازجمله‎ی این روش‎ها اسمز معکوس و الکترودیالیز هستند که از فن آوری های بیشتر شناخته شده و گسترش یافته اند. با توجه به این‎که در دنیا آب های لب شور بیش از آب های شیرین است، قسمتی از این منابع می‎بایست برای مصارف انسانی، مسکونی، کشاورزی و صنعتی مورداستفاده قرار گیرد. در طی سالیان اخیر یون‏زدایی خازنی به عنوان ایده‎ای کارآمد، با بازده انرژی بالا و صرفه‎ی اقتصادی برای نمک‎زدایی آب با غلظت‎های کم و متوسط EC موردبحث قرارگرفته است. یون‎زدایی خازنی از اواسط دهه‎ی 60 میلادی موردتوجه محققان و مراکزی که به دنبال فناوری های تصفیه‎ی آب بودند، قرار گرفت. این فناوری با توجه به استفاده از الکترودهایی با مساحت سطح بالا شناخته شده اند که با باردارشدن الکتریکی می‏توانند مقدار زیادی از یون‏های موجود در آب را در خود جذب کنند و موجب زدودن نمک از آب گردند. این نوشتار سعی بر آن دارد تا مروری بر شرح کار این فرآیند داشته باشد و آن را به صورت نظری بررسی نماید. همچنین سعی شده است پیشینه‎ی فرآیند، راه‏های بهبود و پیشرفت و تلاش‎هایی که برای صنعتی شدن آن انجام پذیرفته است بررسی گردد. با توجه به این‏که تحقیقات پیش‎ رو نیازمند ارائه‎ی این فرآیند به صورت تکامل یافته و مقرون‏به‎صرفه برای تصفیه‏ی آب‏های لب‎شور و آب‎های سطحی است، مزایا و محدودیت‏های این فرآیند نیز ازنظر گذرانده می‎شود.