کاوه پوررضا - دانشگاه شیراز، بخش مهندسی مواد، دانشکده مهندسی یک. دانشجوی کارشناسی

از هر بیو ماده نو انتظار می رود دارای بدن سازگاری و تطابق بیشتر با بافت میزبان باشد. قفس پیوند میان مهره ای ستون فقرات گردنی ایمپلنتی است که با قرار گرفتن میان دو مهره موجب بازیابی ارتفاع و انحنای فیزیولوژیکی ستون فقرات گردنی می گردد. قفس های پیوند معمولا از آلیاژهای فلزی ساخته شده اند؛ که امروزه تمایل به ساخت آنها از کامپوزیت های زمینه پلیمری رو به افزایش است. در تحقیق حاضر از کامپوزیت زمینه دی گلیسیدیل اتربیس فنول (A (DGEBA با عامل پخت آمینی با نام تری اتیلن تترامین (TETA) تثویت شده با 10% الیاف کوتاه کربن به عنوان ماده ای جدید برای ساخت قفس پیوند استفاده شده است. استحکام فشاری نهایی قفس پیوند ساخته شده، پس از غوطه وری به مدت 1 ماه در محلول رینگر، به 8/51 کیلونیوتن رسیده است. مدول الاستیک این قفس پیوند نیز 0/7 گیگا پاسکال می باشد. نتیجه آنکه، با توجه به تحقیقات پیشین، قفس پیوند کامپوزیتی توانایی تحمل تنش های وارده از جانب ستون فقرات گردنی را داشته و مدول الاستیک آن در تطابق بسیار خوبی با مدول الاستیک مهره گردن می باشد. این مساله با جلوگیری از پدیدیه سپر تنشی، بر اساس قانون ولف به رشد استخوان با استحکام مناسب در فضای بین مهره ای و در نهایت پیوند دو مهره و تثبیت ستون مهره ها کمک می کند.

کامپوزیت، ایمپلنت، قفس پیوند، الیاف کوتاه کربن، اپوکسی، خواص مکانیکی