ارزیابی سیستمی قابلیت اطمینان سامانه ی هدایت و کنترل در یک نوع وسیله پرنده

امروزه موضوع قابلیت اطمینان، یکی از خواسته های اساسی طراحان و بهره برداران از سیستم های هوافضائی است. روش های مختلفی برای ارزیابی شاخص قابلیت اطمینان در سیستم های هوافضائی وجود دارد. در این تحقیق، از روش بررسی و تحلیل مودهای خرابی FMEA برای ارزیابی قابلیت اطمینان سامانه هدایت و کنترل در وسایل پرنده استفاده شده است. به عبارت دیگر، با استفاده از نگاه سیستمی (شناسایی وظیفه/تعاملات) به موضوع قابلیت اطمینان و انتخاب یک هواپیمای تجاری منطقه ای، به بررسی موضوع قابلیت اطمینان در سامانه هدایت، کنترل پرداخته شده است. در این تحقیق با استفاده از روش ماتریس ساختار طراحی (DSM )، قطعات و زیرسیستم های بحرانی این سامانه شناسائی شده و در نهایت شاخص قابلیت اطمینان آن، تعیین شده است. نتایج این تحقیق نشان دهنده این است که از مجموع 50 زیرسیستم اصلی در سامانه هدایت وکنترل، 7 المان بحرانی هستند که به منظور بالابردن شاخص قابلیت اطمینان سیستم هدایت و کنترل، بایستی یا از این المانها ذخیره تهیه نمود و یا شاخص قابلیت اطمینان آنها را بالا برد (که البته این موضوع در گونه های بعدی این هواپیما مورد اصلاح قرار گرفته است). لازم به ذکر است که از دستاوردهای حاصل از این تحقیق، می توان در افزایش قابلیت اطمینان (افزایش ایمنی) سامانه های هدایت، کنترل و ناوبری در فاز طراحی اولیه سیستم بهره گرفت.

Keywords:

قابلیت اطمینان , تحلیل مودهای خرابی , سامانه های هدایت , کنترل و ناوبری- پرواز خودکار