بهرام ایرانشهری - کارشناس ارشد روان شناسی تربیتی- دبیر روان شناسی دبیرستانهای شهرستان راسک و مدرس دانشگاه پیام نور

همواره بین عالمان صاحب نظر و انسانهای عادی در درک ماهیت تربیت اختلاف نظر وجود دارد، با این وجود، همه آنها، آن را امریضروری و حیاتی میدانند. در باب اختللف دیدگاه ها می تواند ما را در تشخیص رویکرد و رفع ابهام و عدم اختلاف بین آنها یاری سازد .تحقیق حاضر با درک لزوم شفاف نمودن چنین تفاوت هایی به ارایه دیدگاه های تربیتی فارابی، کانت، و رسو که در شکل گیری ایدههای تربیتی بعد از خود موثر بوده اند می پردازد. به عقیده فارابی ، رسو و کانت، همه انسان ها دارای یک فطرت مشترک ، و سالم ونیک اند . به طور کلی هدف تعلیم و تربیت در نزد هر سه چه در بعد فردی و چه در بعد اجتماعی به یک نقطه ختم می شود و آنعبارت است از: پرورش انسانی دارای سلامتی جسم و روح که به فضائل اخلافی آراسته شده و مراحل و تربیت را برای کمال عقلانی طیکرده است. مقایسه آراءتربیتی فارابی، کانت و ژان ژ اک رسو در مورد اصول و روش های تربیت ، مبین آن است که هر سه مربیتعقل و تفکر را بسیار مهم قلمداد نموده و آنرا از جمله مهم ترین ابزار برای افزایش قدرت و تشخیص در انسان دانسته اند . بر اساسنظر کانت وظیفه تعلیم و تربیت پرورش آدمی و تهذیب اخلاق اوست .و همانند فارابی و رسو معتقد است تربیت اخلاقی آموختناخلاق نیست بلکه فراهم آوردن زمینه ای است برای واقعیت یافتن نیکی طبیعت انسان، و بیدار شدن و به کار آمدن وجدان اخلاقی .فارابی در مباحث تربیتی و اخلاقی خود پس از تعریف فظیلت ، و انواع آن نقش آنها را در تربیت انسان و در نهایت به کمال رساندن اوبیان می کند . در پژوهش حاضر ، هدف تعلیم ف اصول تربیتی ، مراحل تربیت و ماهیت و طبیعت انسان را از دیدگاه کانت ، رسو وفارابی مورد برسی قرار می گیرد.

هدف تعلیم و تربیت، اصول تربیتی،مراحل تربیت ، ماهیت و طبیعت انسان