حشمت الله پارسیان - دانشگاه آزاد اسلامی، واحد شهر قدس، گروه تربیت بدنی ، تهران، ایران
محمدعلی قرائت - دانشگاه تربیت دبیر شهید رجایی تهران، دانشکده علوم ورزشی، تهران، ایران
سمانه پارسیان - دانشگاه آزاد اسلامی واحد یزد، ایران
لیلا عیدی ابرغانی - دانشگاه خوارزمی تهران، ایران

هدف تحقیق، اثر مصرف کافئین بر بازگشت به حالت اولیه در فعالیت 2000 متر ارگومتر پاروزنان نخبه جوان بود. تعداد 27 پاروزننخبه مرد (سن: 6 / 3 ± 7 / 19 ، قد: 7 / 7 ± 4 / 188 سانتی متر، وزن: 1 / 8 ± 2 / 81 کیلوگرم و چربی بدن: 9 / 2 ± 6 / 9 درصد) از بین ورزشکاران تیم ملی به صورت تصادفی ساده در سه گروه 9 نفره (دو گروه تجربی (A) کافئین با غلظت 5 / 4 میلی گرم بر کیلوگرم وزن بدن( mg/kg)؛ (B) کافئین با غلظت 9 mg/kg و یگ گروه شاهد (C) دارونما ( تقسیم شدند . بلافاصله پس از انجام 2000 متر فعالیتروی ارگومتر روئینگ ، گروهای تجربی مقدار 5 / 4 و 9 mg/kg کافئین و گروه شاهد 5 mg/kg ساکاروز به عنوان دارونما مصرف نمودندو همان کوشش ها را 24 ساعت بعد تکرار کردند. در دو نوبت از انگشت دست چپ آزمودنی ها خون گیری شد. همچنین شاخص هایفیزیولوژیکی مورد ارزیابی قرار گرفت. از آزمون اندازه های تکراری و بونفرونی در سطح معناداری 05 / 0 > p برای تحلیل آماری با استفادهاز نرم افزار spss ورژن 14 استفاده شد. نتایج حاصل، تفاوت معناداری بین کافئین و دارونما را در تعداد ضربه پارو (9 / 28 برای 9 میلیگرم (1-)9mg.kg؛ 28/56 برای 5 / 4 میلی گرم (1-)4.5mg.kg و 38 / 28 برای دارونما)، توان (21 / 311 برای(1-)9mg.kg؛ 303/26برای (1-)4.5mg.kg و 21 / 313 برای دارونما) و رکورد زمانی (5 / 417 ثانیه برای (1-)9mg.kg؛ 414/32 ثانیه برای (1-)4.5mg.kg و15 / 411 ثانیه برای دارونما) نشان نداد. تفاوت لاکتات در دو دوز کافئین و دارونما تفاوت معناداری نشان نداد (دارونما 0.081 ± 1.88میلی مول در لیتر (mm/l)، مصرف 1-4.5mg.kg کافئین 0.078 ± 1.67 mm/l ، مصرف (1-)9mg.kg کافئین 0.061 ± 1.87mm/l). تحقیق حاضر نشان داد که مصرف کافئین بر بازگشت به حالت اولیه بین تمرین در فعالیت 2000 متر ارگومتر روئینگ تحتشرایط تحقیق حاضر اثر معناداری ندارد.

ارگومتر، پاروزنان نخبه، مکمل کافئین، استقامت عضلانی