اخلاق در مدیریت دولتی

جهان مدرن شاهد افزایش بهره در حوزه های مربوط به حاکمیت اخلاق به شیوه مطلوب است. مطالعاتی در این باره پیرامون معضلات اخلاقی و فلسفی مربوط به مفهوم اخلاق در مدیریت های دولتی انجام گرفته است. با وجود افزایش مطالعاتی که بر اهمیت اخلاق در امور اداری تاکید دارد، تلاش بسیار کمی در شناسایی آنچه که دقیقا به منزله اصل اخلاق در دولت می باشد، صرف شده است. هدف این مقاله بررسی مفاهیم پایه اصول اخلاقی برای مدیریت دولتی در زمینه اداره امور عمومی جدید و تاثیر عوامل تعیین کننده اخلاق در مدیریت است. این بررسی همچنین به اهمیت اخلاق در شیوه مدیریتی جدید (خصوصی سازی، عدم تمرکز، فروپاشی بروکراتیک، انتقال بودجه و غیره) با اشاره به فشار و کشش اخلاق و دولت و چگونگی نگرشها به اخلاق و روشی پایه برای تغییر دولت و حکومت، تمرکز دارد.این مقاله تلاش می کند تا با استناد به پارادایم جدید، اخلاق در مدیریت دولتی را توضیح دهد. این امر می تواند به «چارچوب اخلاق را در اینجا بپردازد. چارچوب اخلاق نشان دهنده ارزش ها و استانداردهایی برای عملکرد مناسب در جهت خدمت رسانی عمومی است. در اینجا ارزشهای بنیادی به طور کلی مطرح می گردند. استانداردهای خاصی رفتاری، اعمال حفاظت و اقدامات لازم در شرایط نقض احتمالی اخلاق بررسی می گردد. هسته اصلی در چارچوب اخلاقی و ارزش ها شناسایی می گردند. این ارزش ها حاکمیت قانون ( قانونی )، بی طرفی / عینیت، شفافیت ( باز بودن )، پاسخگویی، حرفه ای گرایی ( تخصصی )، وظیفه، قابلیت اطمینان ( اعتماد به نفس، اعتماد ) و حسن نیت را ارائه میدهد ( اصل خدمات ).

Keywords:

اخلاق , مدیریت دولتی , عوارض اخلاقی , اخلاق و مدیریت دولتی , اخلاق و رفتار