علیرضا صرفی - دانشجو دکتری گردشگری دانشگاه علم و فرهنگ، کارشناسی ارشد مدیریت شهری،دانشگاه تهران
حسن حاجی زاده - مدیر مالی شهرداری دامغان
علی صالح آبادویی - کارشناسی ارشد مدیریت دولتی،دانشگاه آزاد اسلامی شاهرود

ساختار شهرداری های ایران به گونه ای است که مهم ترین درآمدهای شهرداری وابسته به ساخت و ساز می باشد. در دهه نود بالاخص درسال های 1393 و 1394 به دلایلی بازار مسکن و به تبع آن ساخت و ساز درکشور در رکود شدید قرار گرفت که منجر به کاهش درآمد شهرداری ها شد بطوریکه بسیاری از شهرداری های کشور بالاخص شهرداری های شهرهای زیر 200 هزار نفر جمعیت حتی از پس هزینه های حاری خود برنیامده و مجبور به فروش املاک و مشتغلات خود با قیمت های پایین دریافت وام و یا دریافت کمک از دولت شدند. درشرایطی که دولت نیز از شرایط مالی مناسبی برخوردار نمی باشد استفاده از پتانسیل گردشگری درشهرها می تواند به عنوان یک درآمد پایدار برای شهرداری ها راه حلی جهت برون رفت از بحران مالی پیش آمده باشد در این مقاله به بررسی ظرفیت های بالقوه گردشگری و در آمد حاصل از ان در شهرداری دامغان پرداخته ایم،هدف اصلی این مطالعه بررسی ظرفیت های درآمدی گردشگری درشهرداری ها می باشد و شهرداری دامغان به عنوان مطالعه موردی می باشد. این تحقیق از نوع کیفی و روش تحقیق دراین پژوهش از نوع تحلیلی-تبیینی و گردآوری اطلاعات پژوهش به صورت کتابخانه ای و میدانی می باشد. در شیوه میدانی با استفاده از روش برداشت و مصاحبه اطلاعات مورد نیاز گردآوری شد. نتایج حاصل از این پژوهش نشان می دهد که با توجه به ظرفیت های گردشگری درشهرها و بالاخص شهردامغان می توان به درآمد پایدار بسیارمناسبی در شهرداری دست یافت و در رکود ساخت و ساز با استفاده ازمنابع درامدی جدید به اهداف شهرداری نائل آمد.

گردشگری،شهرداری،درآمد پایدار، بحران مالی، دامغان