عصمت مسعودی ندوشن - دکتری مدیریت آموزشی و هیات علمی دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران جنوب
مجتبی باغدارنیا - دانشجوی دکتری مدیریت آموزشی آزاد اسلامی واحد تهران جنوب
رقیه نژآدی - دانشجوی دکتری مدیریت آموزشی دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران جنوب

هدف از این پژوهش بررسی تاثیر دو نوع سبک رهبری تحول گرا و سبک رهبری عمل گرا در ارتقای بهره وری منابع انسانی است نیروی انسانی به عنوان مهم ترین گران ترین، وبا ارزشمندترین سرمایه و منبع سازمانی محسوب می شود. انسان تنها عنصر ذی شعوری است کهب ه عنوان هماهنگ کننده سایر عوامل سازمانی، نقش اصلی را در میان کلیه عوامل دارد و بدون افراد کارامد دستیابی به اهداف سازمانی غیر ممکن است از این رو منابع انسانی نقش اساسی در رشد پویایی و بالندگی و یا شکست و نابودی سازمان ها دارند. تحت چنین شرایطی سازمان ها باید زنده تر،پویاتر و منعطف تر باشند و مدیران نیز به علایق و آراء کارکنان توجه بیشتر داشته باشند. کارکنان باید خود را متعلق به سازمان و مالک آن بدانند. از این رو طریقی که رهبر ،از قدرت و نفوذش برای کسب اهداف استفاده می کند سبک رهبری گویند/

سبک های رهبری، تحول گرا، عمل گرا؛بهره وری ،منابع انسانی