محمدرضا نجاریان - دانشیار گروه زبان و ادبیات فارسی و ممتاز خوشنویسی، دانشگاه یزد

استادان متقدم معتقد بودند که خطی که به مرتبه عالیتر و امتیاز کمال و دارای صفا و شأن باشد، بی صفای دل امکان ندارد سلطانعلی مشهدی میفرماید: داند آنکس که اشنای دل است که صفای خط ازصفای دل است خط نوشتن شعارپاکان است هرزه گشتن نه کارپاکان است باباشاه می گوید صفاحالتی است درخط که طبع را مسرور و مروح و چشم را نورانی می کند و بی تصفیه قلب تحصیل آن نتوان کرد سراج شیرازی هم درتحفه المحبین می نویسد: مرکبی باید که معانی لطیف اسمانی را درعالم صورت سیردهد و آن مرکب حروف و کلمات است دراین سرای فانی هرسعادتمندی که طالب مرتبه بقا ذکرجمیل است که حکماآن را عمرثانی گفته اند درتحصیل فضیلت الخط صنعه روحانیه ظهرت باله جسمانیه یدبیضا مینماید با این باور که همه چیز با قلم ازلی ازازل برلوح محفوظ نگاشته امده است و دید قلم فتوای درد ازمحبره ذوق مداد محبت برداشت و دردایره دل حروف عشق به رسم مباشرت بنگاشت دراین مقاله سعی براین است که اداب معنوی هنرخوشنویسی را براساس کتاب تحفه المحبین سراج شیرازی و رساله سطرالسطور سلطانعلی مشهدی بیان کنیم

خوشنویسی ، آداب معنوی ، تحفه المحبین ، رساله سطرالسطور