زهره ترابی - استادیار، گروه معماری، واحد زنجان، دانشگاه آزاد اسلامی، زنجان، ایران
شهام اسدی - دانشجوی کارشناسی ارشد، موسسه آموزش عالی و غیرانتفاعی روزبه، زنجان، ایران
علیرضا جزپیری - گروه معماری ، واحد هیدج ، دانشگاه آزاد اسلامی، هیدج ، ایران

دنیای مدرن با توجه به پیچیدگیها و دشواریهای عصر جدید هر روز و فرصتهای اندک انسان امروز که هر روزدر تداوم صنعتی شدن بیشتر و بیشتر در گرداب مدرنیته غرق میشود و باعث شده است تا انسان بیشتر به گتشه وداشتههای خود اهمیت داده و سعی در رسیدن به آرمانها و ایدهآلهای گتشته خویش است تا به نحوی هویت واقعی و گمشده خویش را در این دریای پرتلاطم مدرن بیابد. نمادسازی و نمادپردازی پلی است برای هر فردی تا با توجه بهاسطورهها بتواند در این راه قدم بردارد و بدان دست یابد. در این میان نظریات گوناگونی درباره نمادگرایی مطرح گشته که هم به آرا سنتگرایان و هم به آرا فلاسفه غرب پرداخته شده است. چرا که نمادگرایی در عرصه آفرینش هنری نقشی به سزایی دارد اما این را هم نباید فراموش کرد که پرداختن به نمادها باعث پیچیدهتر شدن طرح میشود اما در آخر کار را منسجمتر و با معناتر مینماید. به لحاظ هنری نمادگرایی، هنتری استت برای بیان واقعیات یا حتاهت نامشت ود و ناشناخته است که به مدد همین استعارهها و ناشناختهها است که میتوان به دنیای نامرئی قدم گتاشت و به رمز و رازهستی پی برد. دنیای نمادها، دنیای محدودپتیری نیست بلکه تا بیکران وجود آدمی و هستی ادامه دارد چرا که نمادها در تقابل ذهنی هنرمند با اشیا به گونه نامحدود شکل میگیرد. و در حالت کلی نماد یی کلیتی است که معنای سمانتیکی و قابل درک معنوی در خود پن ان دارد اما تبیین آن بستگی به ادراک فرد دارد چرا که هر فرد ظرف معناییخاصی دارد و نسبت به آن شکل واجد شرایط برای خود در ذهن مجسم میدارد و نظریات گوناگون حول این امر نشان از تفاسیر متنوعی است هرکس برای خود ارائه میدهد.

نماد، سنتگرایان، زبان سمبلیک، مدرن