محمد شریفی - استادیار دانشگاه مازندران
اکرم حسین زاده - دانشجوی کارشناسی ارشد دانشگاه مازندران

واژه شناسی از نخستین و مؤثرترین گام ها در تفسیر قرآن است. شناخت واژگان قرآن به زمان نزول قرآن بر می گردد. از میان وازگان قرآن، واژه «نفحه» در نگاه اول، بسیار ساده و قابل فهم است؛ اما با جستجو در کتاب های لغوی و روایاتف می توان کاربردهای متفاوتی برای آن درنظر گرفت. گوهر معنایی این وازه، وزش باد ملایم است که با واژه نفخ هم معنا می گردد؛ اما آنچه در تفاسیر و کتابهای لغوی به عنوان واژه جایگزین برای آن ذکر شده است؛ واژه لفح است که در دایره معنایی وازه «نفحه»، چایگاه با ارزشی دارد. تا جایی که برخی این دو کلمه را در اصل، یکی دانسته، معتقدند که واژه لفح تصحیف شده است. همچنین طبق قاعده همنشینی واژه «لفحه» می تواند؛ جایگزین واژه «نفحه» گردد. آنچه این نوشتار با روش توصیفی- تحلیلی به دنبال آن است، تبیین بهتر این واژه در کتابهای لغوی، تفاسیر و کتابهای روایی موجود است که بر طبق این منابع، سه نتیجه مهم قابل ذکر است: 1- واژه نفحه، تنها کلمه بیانگر کوچکی و قلت است. 2- این واژه در مورد حرارت نیز استعمال می شود و از این رو، با واژه لفح هم معنا است. 3- استعمال این واژه در مورد عذاب بصورت مجازی است.

نفحه، لفح، نفخ، آیه 46 انبیاء