مجید محمدی - استادیار گروه عربی، دانشگاه رازی کرمانشاه
صاحبه السادات حواسی ابدالانی - کارشناس ارشد تفسیر قرآن، دانشکده علوم قرآنی اشرفی کرمانشاه

یکی از مهمترین راه های آگاهی از حقیقت قرآن، توجه و دقت به اوصاف بیان شده در آن است که هر یک جلوه اى از ویژگی های این کتاب مقدس را به نمایش مى گذارند و بر بعد ویژه ای از عظمت وجودی آن دلالت دارند. از جمله اوصاف قرآن، دو واژه «بشیر» و «نذیر» است که بشیر؛ در لغت به مژده دهنده به خبرهای خوب و نذیر به ترساننده با خبرهای بد و ترس آور معنا شده است. این اوصاف برای قرآن بیانگر این حقیقت هستند که قرآن همان گونه که حاوی خبرهای مسرت بخش برای دارندگان ایمان و عمل صالحاست؛ متضمن خبرهای ترسناک برای اهل عصیان نیز می باشد و چون عامل اصلی فعالیت های اختیاری انسان درکنار عقل؛ عواطفواحساسات اوست، قرآن نیز با چنین اوصافی بر روح و عواطف انسانی تأثیری عمیق می گذارد و با این دو وصف انقلاب برانگیز خود،نقش مؤثری در تربیت و هدایت انسان دارد. همچنین تأمل در آیات متضمن بشارت و انذار، افزون بر قرآن؛ ما را با موارد و مصادیقمتعددی از مبشرین و منذرین در قرآن مواجه می نماید، از این رو این نوشتار کوشیده است مفهوم بشیر و نذیر را در قرآن به عنواناوصافی از قرآن در پرتو معناشناسی توصیفی مورد توجه قرار دهد بدین گونه که به بررسی لغوی این واژگان از منظر لغت شناسانپرداخته و ضمن بیان دیدگاه مفسران در فلسفه این اوصاف برای قرآن، جهت درک بهتر و عمیق معنای بشارت و انذار قرآن؛ به واژگانهمنشین و سیاق آیات مزین به این اوصاف و همچنین به کاربردهای این واژه ها در آیات متعدد اشاره ای داشته باشد.

قرآن، بشیر ، نذیر، هدایت، پیامبر (ص)