مینا شمخی - استادیاردانشگاه شهیدچمران اهواز

واژه شناسان «خزی» را ذلت، هلاکت، رسوایی و ... معنا نموده اند. درنظربرخی مفسران «خزی» عیبی است که اگر برملا گردد،صاحب آن عیب از فاش کردن کار خود احساس شرم کند. در واقع این عیوب، همان گناهان هستند. هنگامی که فردی به خاطرگناه مجازات شود، علاوه بر تحمل درد و عذاب، نزد همگان رسوا می شود، چرا که دیگران نیز از گناهان پنهان او آگاه می شوند.«جزی» با واژگانی از جمله: «ذل» «دخور»، «کبت» و «صغر» رابطه جانشینی دارد. «خزی» اختصاص به دنیا ندارد و در آخرت نیز به وجود می آید. خداوند در برخی آیات، مجازات های دنیوی را نشان رسوایی، و مهر ذلت بر پیشانی مجرمان می داند،در حالی که در آخرت عذاب بزرگی در انتظار اینان می باشد. هدف از این مجازات ها عذاب و درد ناشی ازاجرای مجازات نیست؛بلکه هدف رسوایی حاصل از آن است.

قرآن، معناشناسی، خزْی، ذل، هون، دخور، کبت، صغر