رژیم غذایی کتوژنیک در درمان بیماری صرع

فعالیت الکتریکی غیر طبیعی مغز که با تغییر مزمن، عود کننده و ناگهانی فونکسیون عصبی همراه می باشد را صرع می گویند. شیوع صرع 2-0/5% جمعیت می باشد. اتیولوژی احتمالی هر ححمله تشنجی به سن بیمار و نوع حمله تشنجی بستگی دارد. در شیر خواران انوکسی یا ایسکمی حین تولد یا قبل از آن، صدمات جمجمه ای هنگام تولد، اختلالات متابولیک مثل هیپوگلیسمی، هیپوکلسمی و هیپومنیزیومی، ناهنجاری های مادر زادی مغزی و عفونتها شایعترین علل صرع محسوب می شوند. در خردسالان، ضربه و عفونت نیز از علل شایعند. عوامل ژنتیکی نیز می توانند در پیدایش صرع موثر بوده و بر الگوی نوار مغز تاثیر بگذارند. هدف نهایی درمان صرع عبارت است از متوقف نمودن حملات تشنجی بیمار بدون اینکه در اعمال ذهنی بیمار تداخل ایجاد شده باشد یا عوارض جانبی خطرناک سیستمیک ظاهر گردند. در صورت امکان بایستی بیمار با حداقل دوز موثر و تنها با یک داوری ضد صرع درمان بشود. در حملات تشنجی تونیک- کلونیک ژنرالیزه استفاده از داروهای فنی توئین، کاربامازپین، فنوباربیتال و والپرویک اسید مفید است. در حملات صرع موضعی پیچیده کاربامازپین و فنی توئین داروهای انتخابی هستند. درمان سایر حملات تشنجی ژنرالیزه اولیه شامل اتوسوکسماید و والپرویک اسید می باشند. در صرع پایدار فنی توئین داروی انتخابی است. از نظر تغذیه درمانی از 2 رژیم غذایی (رژیم کتوژنیک و رژیم M.C.T) استفاده می شود.