سیدیعقوب زراعت کیش - استادیار گروه مدیریت، واحد بین الملل قشم، دانشگاه آزاد اسلامی، قشم، ایران
حسین رستگارجو - دانشجوی کارشناسی ارشد مدیریت بازرگانی، گروه مدیریت، واحد بین الملل قشم، دانشگاه آزاد اسلامی، قشم، ایران

امروزه تمامی نظریه پردازان سازمان های اقتصادی اذعان دارند که جهت حضور مستمر و پایدار در عرصه رقابت جهانی، سازمان ها باید حول محور علم و دانش و آگاهی فعالیت نمایند. انفجار دانش و رشد روزافزون فناوری اطلاعات، پاسخ گو بودن سازمان ها به خدمت گیرندگان خود، همگام بودن سیاست ها و قوانین اجرایی سازمان های اقتصادی با چالش های موجودف حجم اطلاعات، پدیده اینترنت و مسئله جهانی شدن، از عوامل کلیدی و مؤثرتری هستند که باعث می شود کارکنان و سازمان ها در راستای انتقال به جامعه ای همواره مبتنی بر علم و دانش و آگاهی حرکت می نمایند. افزایش قابلیت ها و توان مهارت های کاری از طریق بهره گیری خردمندانه از فناوری اطلاعات در آینده عاملی حیاتی برای سازمان ها و صنایع بشمار خواهد آمد اینک، دانش، مهمترین پدیده ای است که یک سازمان می تواند 1- کسب کند. 2- گسترش دهد 3- ارتقاء دهد. مدیریت دانش، بیش از آنکه نوعی تفکر درباره چگونگی اداره یک سازمان باشد، نوعی دارایی راهبردی برای افراد و سازمانهاست. با اطمینان می توان گفت که پایه و اساس مدیریت دانش در یک دوره کوتاه مدت، به بهره برداری بهینه از اطلاعات قابل دسترسی و منابع موجود منجر خواهد شد؛ در حالی که در دوره های بلند مدت نیز قادر است پیشرفت و توسعه سازمانی را برای آینده ای مطمئن، تقویت نماید. مدیریت دانش به عنوان نیازی استراتژیک، برای تمامی سازمان ها در هزاره سوم مطرح است. هم اکنون سازمان ها و مؤسسات آگاه شده اند که مدیریت دانش، چیزی بیش از دستیابی اتفاقی به دانشی یکپارچه و جامع است. مدیریت دانش را می توان توانایی تبدیل داده ها به اطلاعات و همچنین اطلاعات به دانش تعبیر نمود و مدیران باید به این امر واقف گردند که اجرای مدیریت دانش در سازمانی که همواره با فناوری اطلاعات در تعامل است، فواید استراتژیک بی شماری به دنبال خواهد داشت، در سازمان های درگیر با چرخه اقتصاد کشور مبتنی بر دانش، از سرمایه فکری به منظور خلق و افزایش ارزش سازمانی استفاده می شود.

سازمان های اقتصادی، رقابت جهانی، مدیریت دانش