حسین اعتمادی - کارشناس ارشد آبخیزداری ،سازمان تحقیقات ،آموزش و ترویج کشاورزی ،مرکز آموزش سمنان

افزایش جمعیت وضه های آبخیز و توسعه سریع صنعتی و کشاورزی در بهیاری از این حوضه ، نشانه هایی از تغییرات مخرب در مقیاس جهانی را ظاهر کرده است. بنابر این حفظ وضعیت کنونی این حوضه ها ی آبخیز و جلوگیری از تخریب بیشتر ،جز در پرتو مشارکت فعالانه و همه جانبهمردم امکان پذیر نخواهد بود. مقوله مدیریت پایدار منابع آب و خاک در وضه آبخیز به عنوان یکی از راهکارهای توسعه یکپارچگی روستایی ،ازمهمترین تحولات مورد نظر صا حب نظران داخلی و خارجی برای جلوگیری از تشدید فرایند تخریب و فرسایش منابع طبیعی و ا حیای مجدد اقتصاد روستایی مبتنی بر اصل مشارکت بهره برداران و روستاییان می باشد. تلاش در جهت انجام فرایند بررسی اثرات اقتصادی و اجتماعی مشارکت مردم در پروژه های آبخیزداری قبل از هر چیز با هدف کم به برنامه ریزی در جهت توسعه پروژه های آبخیزداری صورت می پذیرد. در تحلیل های مقدماتیانجام گرفته از شیوه های سنتی برنامه ریزی پروژه های آبخیزداری از بعد اجتماعی و اقتصادی آبخیزداری اساسا بررسی منابع فیزیکی بدون توجه بهجوامع انسانی مبتنی بوده اند ویا اگر در مرا حلی نیز جامعه را به عنوان منبع مورد توجه قرار داده اند از حد مطالعات جمعیتی فراتر رفته اند. در این راستا اغلب معضل تلفیق مسائل اجتماعی با نتایج سنجش فیزیکی نیز مانع از دستیابی به نتایج روشن و کاربردی گردیده است.

طرح های آبخیزداری ،مشارکت بهره برداران ،توسعه پایدار ، مدیریت آب و خاک