نسیم زاغیان - دانشجوی کارشناسی ارشد معماری موسسه آموزش عالی دانش پژوهان اصفهان، ایران
سیده مرضیه طبائیان - استادیار گروه معماری دانشگاه آزاد اسلامی واحد اصفهان)خوراسگان( ، اصفهان، ایران

میزان موفقیت فضاهای شهری با میزان استفاده از آن فضا و حضور انسان در آن متناسب است، درواقع معماری و شهرسازی باید به جای افتراق و جدایی در پی افزایش تعاملات اجتماعی و همبستگی انسانها باشد. اما آنچه امروزه در اغلب فضاهای شهری ببا آن روبه روهستیم، کاهش روابط و مشارکت اجتماعی ساکنان در این فضاهاست، این در حالی است که با توجه به فشارهای روانی روزمره، نیاز بهفضاهایی برای برقراری ارتباط بیشتر با انسان، فضای باز و طبیعت، بیش از پیش احساس میگردد. مقاله حاضر بر آن است تا با هدف بررسی مفهوم فضای شهری، ابعاد مختلف تجلی کالبد شهری در تعاملات اجتماعی را مورد بررسیقرار داده و با استفاده از روش توصیفی- تحلیلی و از طریق مقایسه تطبیقی دونمونه موفق و ناموفق در ایران، راهکارهایی کالبدی برای طراحی فضاهای شهری، به منظور تقویت تعاملات اجتماعی شهروندان ارئه کند، تا سرزندگی بیش از پیش در کالبدهای شهری برقرار شود.

فضای شهری، کالبد، فعالیت، تعاملات اجتماعی