مهتاب صبوحانیان - دانشجوی کارشناسی ارشد معماری، دانشگاه آزاد اسلامی اصفهان واحد خوراسگان
مقدی خدابخشیان - استاد دانشکده ی معماری و شهر سازی، دانشگاه آزاد اسلامی اصفهان واحد خوراسگان
علی صبوحانیان - کارشناس ارشد عمران، دانشگاه صنعتی اصفهان

امروزه طراحی مسکن با توجه به اقلیم یکی از شاخص های توسعه ی پایدار شهری به شمار می رود. آب و هوا تاثیر عمده ای برعملکرد ساختمان و مصرف انرژی آن دارد. در واقع مصرف انرژی ساختمان، به نحوه ی پاسخگویی بنا به اقلیم وابسته است.فاکتورهای موثر در شکل دادن به الگوهای اقلیمی خانه های بومی و به کارگیری این الگوها در طراحی مسکن معاصر، می تواند سبب ارتقای سطح آسایش حرارتی شود. این مقاله در منطقه ای گرم و خشک در کشور ایران و در شهر اصفهان انجام شده است. با بررسی مشخصات اقلیم این شهر، ضمن معرفی فاکتورهای طراحی در خانه های سنتی اصفهان؛ تأثیرپذیریری فضا ها ازاقلیم محلی بررسی می شود. هدف این پژوهش نخست، نشان دادن راهبردهای طراحی مسکن سنتی در شهر اصفهان است که به معرفی اصول بنیادی طراحی پایدار برای آینده می انجامد و در گام دوم به کمک مطالعه ی موردی میزان توجه به اصول طراحی اقلیمی در معماری معاصر شهر اصفهان مورد بررسی قرار گرفته است. این مطالعه با هدفی کاربردی و به روش تحلیل و استنتاج کیفی وهم چنین با بررسی مصور سازی انجام می شود. گردآوری داده ها به کمک مطالعه ی کتابخانه ای، تحلیل اسناد خانه های سنتی و مشاهده ی میدانی به انجام رسیده است. تطابق مشخصه های بدست آمده از بررسی نمونه ها با مولفه های ریز اقلیم منطقه مورد بررسی نشان می دهد که الگوهای خانه ها در بافت سنتی شهر اصفهان با مولفه های اقلیمی آن منطبق بوده است.

معماری پایدار، استراتژی های طراحی ، اقلیم گرم و خشک ، اصفهان، معماری سنتی