الهام برمکی کردکلائی - کارشناسی ارشد روانشناسی عمومی آموزش پرورش ناحیه 1 ساری

اوتیسم درخودماندگی یک اختلال نافذ رشد است که برنحوه روابط فرد با افراد پیرامون تاثیر می گذارند این اختلال برای اولین بار توسط کانر درسال 1943 توصیف شد این اختلال دراوایل کودکی شروع میشود و درپسران حدود 4برابر دختران است و ویژگی اصلی آن این است که توانایی کودک درپاسخ دهی به دیگران ظرف سی ماه اول زندگی رشد نمی کند درنوباوگی این ویژگی ها میتواند ناتوانی آنها دربغل کردن فقدان تماس چشمی و ... باشد برای تشخیص این بیماری علاوه بردرنظر گرفتن ملاکهای تشخیص درDSMIV که توسط انجمن روانپزشکان امریکا تنظیم شدها ست ابزارهای تشخیصی جدیدی طراحی شده است ازجمله ابزارهای جدید برای تشخیص این بیماری براساس صدای کودک است علل متعددی برای این بیماری درنظر گرفته شده است که بررسیهای جدید نشان میدهد که عملکرد غیرعادی مغز باعث ایجادحالات اوتیسم می شود

اوتیسم ، مهارتهای ارتباطی ، حمایت اجتماعی